Mula sa isang senior foreigner na nagtatrabaho sa isang construction company
isang bagay

Pagdating ko sa Japan, ang una kong ginawa ay mag-aral ng Japanese.
Sa aking mga araw na walang pasok, pupunta ako sa Shibuya o Shinjuku at sumasali sa mga pagtitipon.

Bukod sa mga Vietnamese, nagtipon sa social gathering ang mga tao mula sa iba't ibang bansa, kabilang ang mga Amerikano, Sri Lankan, Filipino, at Thai.
Doon, ang pagsasalita sa iyong sariling wika ay ganap na ipinagbabawal; kailangan mong magsalita ng Japanese. Ito ay mahirap, ngunit ito ay nakatulong sa akin na mapabuti ang aking Hapon.

Gayundin, pagkatapos ng trabaho, pag-uwi ko at kumain ng hapunan, nag-aaral ako gamit ang app.
Anumang mga salitang Hapon na hindi ko maintindihan sa araw na iyon ay isinusulat ko ito sa papel at hahanapin mamaya. Kapag naintindihan ko na ang kahulugan ng isang salita, sinisikap kong sabihin ito sa isang Japanese kinabukasan, o sa mga kaibigan ko sa isang social gathering.

Sa kaso ko, hindi ako madalas gumamit ng text. Ang pagbabasa ng mga salita ay inaantok ako.

Isang kaibigan ko ang nagrekomenda na magtrabaho ako sa Japan. Noong nasa Vietnam ako, naglalaro lang ako araw-araw na walang ginagawa. Ngayon ay maaari na akong kumita ng pera at lumago nang paunti-unti, kaya natutuwa akong nakarating ako sa Japan.

Ang magandang bagay tungkol sa pagtatrabaho sa aking kasalukuyang kumpanya ay ang mga tao sa Japan ay napakabait sa akin. Sa pagtatrabaho at pag-aaral nang sabay-sabay, mas marami akong nagawa. Masaya din ako na maramdaman ko ang sarili kong paglaki. Tumaas na ang suweldo ko, kaya nagsusumikap akong maibalik ang pera sa aking pamilya sa Vietnam.

Sa aking mga araw na walang pasok, tumambay ako at umiinom kasama ang isang Vietnamese na nakatira sa parehong dormitoryo. Ang dormitoryo ay isang bahay at bawat estudyante ay may kanya-kanyang silid. Ang pamumuhay kasama ang mga kaibigan ay mas masaya kaysa mamuhay nang mag-isa dahil maaari kang magsaya araw-araw.

Sa mga araw na walang pasok, lumalabas ako para maglaro. Masaya akong pumunta sa Skytree at Disneyland kasama ang aking mga katrabaho.

Sabay din kaming nag-trip sa Hokkaido. Tuwang-tuwa akong makakita ng snow sa unang pagkakataon, dahil hindi ko ito nakikita sa Vietnam.

Noong nakaraang taon, nagpakasal ako sa isang babaeng nakilala ko sa Japan. Siya rin ay may parehong partikular na mga kasanayan sa status 1, at nakilala ko siya noong inanyayahan ako sa isang party sa bahay ng isang kaibigan.

Ang layunin ko mula ngayon ay magkaroon ng anak at palakihin ito sa Japan. Kasalukuyan akong nagsasaliksik ng iba't ibang paraan upang manganak at magpalaki ng mga bata sa Japan bilang isang partikular na skilled worker. Mayroon akong pamilya sa Vietnam, kaya maaaring bumalik ako doon isang araw, ngunit sa ngayon gusto kong magpatuloy sa paninirahan sa Japan kasama ang aking pamilya sa mahabang panahon.

Dumating ako sa Japan dahil alam ko na ang mga pamamaraan ng plastering ng Japan ay mas advanced kaysa sa China at talagang gusto kong magtrabaho doon. Nang magsimula akong magtrabaho doon, nagulat ako sa kung gaano kaseryoso ang mga tao sa kanilang trabaho at kung paano naiiba ang tapos na produkto kaysa doon sa China.

Sa Japan, ang kamalayan sa kaligtasan ay napakataas, at ang pagkumpleto ng trabaho nang ligtas ay mahalaga. Para sa kadahilanang ito, mahalagang matuto ng Japanese. Madalas akong nakikipag-usap sa mga Hapones, at kapag nakauwi ako at nakatagpo ako ng anumang mga salitang hindi ko maintindihan na may kaugnayan sa trabaho o pang-araw-araw na buhay, hinahanap ko ang mga ito sa isang diksyunaryo. Ang pag-unawa sa Japanese ay magpapadali sa iyong buhay at trabaho, kaya gawin ang iyong makakaya.

Mula sa murang edad, nagkaroon ako ng pagkakataong magtrabaho sa ibang bansa, gumawa ng mga kalsada sa Hawaii at North Africa. Sa mga ito, sa tingin ko ang Japan ang pinakamadaling lugar para magtrabaho.

Ang Japan ay maraming lindol, ngunit ang mga lagusan ng bundok at mga gusali, halimbawa, ay mas malamang na gumuho. Ito ay advanced sa teknolohiya, isang magandang bansa at isang ligtas na lugar upang magtrabaho.

Gayundin, ang kumpanyang pinagtatrabahuhan ko ngayon ay may napakahigpit na mga panuntunan at tinitiyak na ibibigay sa mga empleyado ang lahat ng kailangan nila. Halimbawa, isang lugar na tirahan at mga tool para magtrabaho. Ang Japan ay may mababang antas ng krimen at isang komportableng tirahan. Napakatahimik kaya makakapag-concentrate ka sa trabaho mo. Ito ay isang bansa na irerekomenda ko.

Ang pinakamahirap na bahagi ng aking trabaho ay ang pag-unawa sa Japanese. Kaya pag-uwi ko, nag-aaral ako ng kanji sa pamamagitan ng pagsusulat ng mga ito, o nagsusulat ng mga salita na natutunan ko sa panonood ng TV o YouTube.

Ang aking libangan ay gumuhit, at gumuhit ako ng mabibigat na makinarya at kagamitan gamit ang lapis. Nalaman ko ang mga pangalan ng mga machine na ginamit sa site, kaya sa tingin ko ito ay nakakatulong sa pag-alala sa aking trabaho.

I came from a very poor family and I don't want my children to have the same experience. Kaya naman gusto kong magsumikap sa Japan para mapabuti ang buhay ng aking asawa at mga anak. Siyempre, sinusuportahan din ako ng pamilya ko, na nagbibigay sa akin ng lakas.

Dati akong nagtrabaho sa Africa at Qatar. Sa isang punto, napunta ako sa Japan dahil may mga job openings sa construction industry.

Kung tutuusin, magkaiba ang personalidad at kultura ng mga Hapon at Pilipino. Habang unti-unti kong naiintindihan ang mga personalidad at proseso ng trabaho ng mga Hapones, sinisikap kong kumilos habang isinasaalang-alang kung ano ang inaasahan sa akin.

May mga pagkakataon na mahirap ang trabaho at binibigyan ako ng mahigpit na pagsaway, pero magaan ang pakiramdam ko dahil tinuturuan nila ako ng maigi at inaalagaan hanggang sa huli.

Sa pagiging isang partikular na skilled foreign worker, naayos ko ang aking bahay sa Pilipinas at nakabili ng kotse. Iyon ang nagpapasaya sa akin.

Sa tingin ko ang Japan ay isang mahusay na bansa. Araw-araw kasi may trabaho at maayos naman ang sweldo. Kaya naman ako at ang aking pamilya sa bahay ay mabubuhay. Napakabait ng mga Hapones at laging nandiyan para tulungan ako kapag may problema ako, na malaking tulong.

Gustung-gusto ko ang magandang kalikasan at mahal ko rin ang kultura. Sa aking mga araw na walang pasok, dinadala ako ng aking presidente ng kumpanya sa mga dambana ng Hapon. Pinagdikit ko ang aking mga kamay sa panalangin sa Diyos, at napakasarap sa pakiramdam.

Sa trabaho, natutunan ko kung paano maghanda bago magsimula sa trabaho at ang kahalagahan ng pag-aayos ng mga bagay-bagay. Ang pangarap ko para sa hinaharap ay gamitin ang karanasang natamo ko sa pagtatrabaho sa Japan para bumalik sa Cambodia at magsimula ng sarili kong kumpanya. Gustung-gusto ko ang gawaing civil engineering, kaya gusto kong kumuha ng malakihang proyekto sa konstruksyon na katunggali sa ginagawa ng kasalukuyang kumpanya ko.

May tatlo pang technical intern trainees, kasama ako, sa kasalukuyang kumpanya ko. Nakaramdam ako ng kagaanan dahil alam kong may mga kaibigan ako sa simula pa lang.

Isang taon na ang nakalipas, nagpakasal ako sa isang babaeng Vietnamese na nagtatrabaho sa Japan at ipinakilala sa akin ni Shiriai. Ang aking asawa ay nagtatrabaho sa industriya ng pagmamanupaktura ng mga piyesa ng sasakyan. Malapit nang matapos ang kontrata ng asawa ko kaya babalik muna siya sa Vietnam. May mga anak ako, kaya plano ko ring bumalik sa Vietnam sa loob ng ilang taon.

Ang Okayama, kung saan matatagpuan ang aming kumpanya, ay isang komportableng lugar na may malinis na hangin. Sariwa din ang isda at napakasarap. Lahat ng mga Hapon ay mababait at tinuruan ako ng marami tungkol sa trabaho at buhay. Kaya naman nainlove ako sa Japan.

Pagbalik ko sa Vietnam, gusto kong gamitin ang mga kasanayan at karanasan sa trabaho na nakuha ko sa Japan para magtrabaho sa isang kumpanyang Hapon.

Noong una, mahirap dahil hindi ako nakakaintindi ng Japanese at wala akong kakilala. Pitong taon na ang nakalipas mula noong dumating ako sa Japan, kaya medyo nasanay na ako sa trabaho at buhay dito.

Ang maganda sa pagtatrabaho sa kumpanyang ito ay mababait ang mga kasamahan ko para turuan ako kung paano gawin ang trabaho ko. Pangalawang taon ko na ngayon bilang isang partikular na skilled worker, at tumaas ang suweldo ko. Ang pinakamagandang bagay ay magtrabaho nang husto at makakuha ng magandang suweldo.

Nagulat ako na sa Okayama, ang bayan ay nagiging desyerto sa gabi, na kakaiba sa Vietnam. Pero hindi ako nalulungkot dahil may mga kaibigan akong nakatira sa malapit. Sa aking mga araw na walang pasok, nasisiyahan akong tumambay kasama ang aking mga kaibigan at umiinom ng Japanese beer sa kanilang mga bahay.

Ang pangarap ko ay makabalik sa aking sariling bansa at magsimula ng isang construction company. Sa layuning iyon, ako ay kasalukuyang nagsusumikap upang matutunan ang paraan ng paggawa ng mga bagay sa Hapon.

Pumunta ako sa Japan para kumita ng pera at matutong magtrabaho. Ang panonood ng balita tungkol sa Japan sa Vietnam ay nagparamdam sa akin na mabubuhay ako ng ligtas at magandang buhay doon.

Lahat ng nasa trabaho ay mabait at palakaibigan. May pakialam din ang presidente sa buhay ko. Sa una, maraming bagay ang hindi ko maintindihan, tulad ng kung paano itapon ang basura at mga patakaran sa trapiko, ngunit mabait naman silang magpaliwanag sa akin.

Bilang isang scaffolder, ako ay may tungkulin sa pag-assemble ng scaffolding. Ang mga tuntunin sa industriya ng konstruksiyon ng Japan ay mas mahigpit kaysa sa mga nasa Vietnam. Sa kabilang banda, sa tingin ko ito ay mabuti dahil ito ay nagpapahintulot sa iyo na magtrabaho nang ligtas. Tinuruan din ako ng mga katrabaho ko kung paano gawin ang trabaho ko.

Ang layunin ko ay kumita ng maraming pera at suportahan ang aking pamilya sa Vietnam. Gusto kong magtrabaho nang husto para sa isa pang dalawang taon o higit pa at pagkatapos ay bumalik sa Vietnam.

Narinig ko mula sa mga kaibigan sa parehong bansa na "Ang Japan ay may magagandang tanawin at maraming magagandang lugar," at "Ang mga Hapones ay mababait at magtuturo sa iyo ng kahit ano." Kaya naisip ko na gusto ko ring pumunta doon, at nagpasya na magtrabaho sa Japan.

Ang pinakamasayang alaala ko habang nagtatrabaho sa kasalukuyang kumpanya ko ay ang year-end party. Lahat ng tao mula sa kumpanya ay nagsasama-sama, may party, at naglalaro. Kung nanalo kami, makakatanggap kami ng regalo, kaya nakakatuwa talaga.

Gaya nga ng narinig ko sa mga kaibigan ko, talagang mababait ang mga Hapones at tutulungan ka anumang oras, kaya wala kang dapat ikabahala. Sa inyong lahat na interesadong magtrabaho sa Japan, inaasahan namin ang pakikipagtulungan sa inyo.