Mula sa isang senior foreigner na nagtatrabaho sa isang construction company
isang bagay

Sa trabaho, hindi ako nadidiskrimina dahil ako ay isang dayuhan at tinatrato ako ng katulad ng mga Hapones. Maaari ka ring magpahinga. Ang nilalaman ng trabaho ay pareho. Kaya kapag nagtatrabaho ako, parang Japanese ako sa puso.

Ang pagtatrabaho dito ay nagpapahintulot sa akin na ipadala ang aking mga anak sa kolehiyo. maraming salamat po. Kaya naman gusto kong pagbutihin ang Japanese ko at ang trabaho ko para matapos ko ang trabaho ko mag-isa.

Patuloy akong nakikipag-ugnayan sa aking pamilya sa Pilipinas sa pamamagitan ng Facebook Messenger at mga video call. "Alam kong medyo malungkot para sa iyo, ngunit ginagawa ni Daddy ang kanyang makakaya, kaya mangyaring maghintay ng kaunti pa!" sabi niya.

Ang nagpasya sa akin na pumunta sa Japan ay isang kaibigan ko na nagtatrabaho dito. Nabalitaan ko na ang Japan ay may mahusay na teknolohiya sa konstruksiyon at ang mga Hapones ay mababait. Kaya nagpasya akong magtrabaho din sa Japan.

Kasalukuyan akong nakatira sa Kagawa Prefecture. Ang tanawin ng mga palayan ay katulad ng sa aking bayan, Vietnam. Napakatahimik at nakakarelax.

Ang layunin ko ay makapasa sa Skill Test Level 1. At, gusto kong anyayahan ang aking pamilya mula sa Vietnam na tumira sa akin sa Kagawa Prefecture! (※Kapag nakuha mo na ang Specified Skills No. 2 status of residence, maaari mong dalhin ang iyong asawa at mga anak sa Japan at tumira sa kanila.)

Ang hanay ng mga trabaho na maaari kong gawin ay tumaas mula noong lumipat ako mula sa teknikal na pagsasanay sa intern patungo sa mga partikular na kasanayan. Naging mahusay ako sa pagbabasa ng mga blueprint. Gusto ko ring matuto kung paano gumuhit ng mga blueprint! Sa aming mga araw na walang pasok, lahat kami ay lumalabas at magsaya sa Hokkaido. Pagdating sa pag-aaral, ang foreman ay magtuturo sa akin ng kahit ano kung tatanungin ko siya, kaya madalas akong nagtatanong sa kanya, ngunit siya ay nagmamasid kung paano ako nagtatrabaho sa site at sinusuri ako nang naaayon, upang mapagkakatiwalaan ko ang kumpanya at magtrabaho nang may kapayapaan ng isip.

Ang aking mga paboritong Japanese food ay yakiniku, sushi, at ramen.

Ngayong mayroon na akong partikular na kakayahan, mas lalo akong nakakuha ng tiwala mula sa lahat. Hindi tulad noong technical intern trainee ako, binibigyan ako ng iba't ibang gawain. Masaya ako na kailangan ako.

Pagkatapos ng trabaho, gumugugol ako ng isang oras araw-araw sa pag-aaral ng Japanese gamit ang mga materyales na may kaugnayan sa trabaho at internet. Marami rin akong natututunan sa pakikipag-usap sa mga manggagawang Hapones.

Noong una, nagulat ako sa paraan ng paghihiwalay ng mga Hapones sa kanilang mga basura. Ngunit ngayon sinusubukan kong panatilihing organisado ang mga bagay. Marami rin akong natutunan sa mga istilo ng trabahong Hapones, gaya ng pagiging maagap at pag-uulat kahit maliliit na bagay.

Sa Vietnam, karaniwan na ang paggalang sa mga nakatatanda, kaya kapag may dala akong kagamitan sa trabaho, tuwang-tuwa sila. Sa trabaho, kailangan kong gamitin nang husto ang aking utak dahil kailangan kong gumawa ng maraming kalkulasyon. Naiisip ko minsan ang trabaho pagkauwi ko, pero tinutulungan ako ng mga kasama ko sa dorm, kaya hindi naman big deal. . Ngayon gusto kong matuto nang higit pa tungkol sa aking trabaho!

Nagpakulay ako ng sarili kong buhok para makatipid. Pinahahalagahan ko ang mga handmade mask na ginawa para sa akin ng aking pamilya sa Vietnam. Lumalaki ang circle of friends ko at nagsasaya ako sa Sapporo. Kahit na kami ay mula sa iba't ibang nasyonalidad, lahat kami ay nagtitipon sa Sapporo Station.