Mula sa isang senior foreigner na nagtatrabaho sa isang construction company
isang bagay

Ako ay nagtatrabaho bilang isang plasterer mula noong ako ay 17 taong gulang. Noong nasa China ako, nabalitaan ko na ang Japan ay may advanced construction technology, kaya gusto kong maranasan ito at gawin itong sarili ko, kaya pumunta ako sa Japan. Noong nagsimula na talaga akong magtrabaho doon, nalaman ko na ang mga tool at materyales na ginamit ay iba sa China, na naging learning experience.

The CEO is a really nice guy and I feel he cares about me. Sa kasagsagan ng pandemya ng coronavirus, binigyan nila kami ng mga maskara at disinfectant, at tinitiyak na alam namin ang aming kalusugan, na lubhang nakakatulong. Salamat dito, hindi pa ako nahawa ng coronavirus.

Taon-taon ay tumatanggap kami ng mga kabataang technical trainees mula sa China at Indonesia, kaya ginagawa namin ang aming makakaya upang maging isang magandang huwaran para sa kanila. Kung makapagbibigay ako ng ilang payo sa mga taong pupunta sa Japan, ito ay ang pag-aaral ng kaunting Japanese. Kung patuloy kang magsisikap sa Japan, tiyak na makikilala ka. Good luck!

Isa sa mga dahilan kung bakit matagal akong nagtatrabaho sa aking kasalukuyang pinagtatrabahuan ay ang mga nakatatanda na nagturo sa akin ng trabaho ay napakabait. Sa mga kompanya ng konstruksiyon ng Tsino, kung minsan ay sumisigaw o sumisigaw ang mga manggagawa kapag nagtuturo sa iba kung paano gawin ang kanilang mga trabaho. Gayunpaman, hindi ito ang kaso sa Japan, ang mga tao ay kalmado at madaling makipagtulungan sa kanila.

Gayundin, masuwerte ako na halos naiintindihan ko ang kahulugan dahil ginagamit ang kanji sa Japan. Sa partikular, sa industriya ng konstruksiyon, may mga karatula sa mga construction site na nagsasabi ng mga bagay tulad ng "kaligtasan muna" at "panganib," kaya alam ng mga tao kung saan sila kailangang mag-ingat. Nagpapasalamat ako na umiral ang kanji para tulungan akong magtrabaho nang ligtas.

Nakilala ang kanyang pagsusumikap nang siya ay gawaran ng Outstanding Foreign Construction Worker Award noong 2020. Dagdag pa rito, sa 2022, ako ang magiging pangalawang tao sa bansa na magiging Specified Skilled Worker No. 2. Papayagan ka rin nitong imbitahan ang iyong pamilya sa Japan. Ito ay posible lamang salamat sa suporta ng kumpanya. Talagang pinahahalagahan ko ito.

Ang babait talaga ng mga tao sa kumpanya sa akin. Minsan, nang magkasakit ang aking kapamilya sa China, sinabi sa akin ng bise presidente, "Kung nahihirapan ka sa pananalapi, ipaalam mo lang sa amin at papahiram kami ng pera." Laking pasasalamat ko.

Siya ay naging Specified Skilled Worker (Specified Skills Type 2) para maimbitahan niya ang kanyang asawa, 10​-anyos na anak na lalaki, at 18-year-old na anak na babae na tumira sa kanya sa Japan. Noon pa man ay gustong manirahan ng aking pamilya sa Japan, kaya't sa wakas ay natupad na ang pangarap na ito.

Sobrang saya ng trabaho ko. Ang pinaghirapan ko ngayon ay ang pagkuha ng aking malaking lisensya sa sasakyan. Naipasa ko ang medium-sized na lisensya ng sasakyan sa unang pagsubok at nakakuha ako ng 96 puntos sa 100. Susubukan kong ipasa ito sa unang pagsubok muli!

Ang mga senior member ng kumpanya ay pawang mga propesyonal sa concrete pumping. Noong una akong dumating sa Japan, tinulungan ako ng mga nakatatanda ko sa mahirap na trabaho. Sa ibang pagkakataon, tinulungan pa nila ako sa mahihirap na gawain. Naantig ako sa kabaitang iyon.

Pinili ko ang concrete pumping sa loob ng construction industry dahil kawili-wili ang gawaing kasangkot. Nararamdaman ko ang isang mahusay na pakiramdam ng tagumpay kapag pinapatakbo ko ang mga bomba at makina. Isa sa mga atraksyon ng trabahong ito ay kapag natutunan mo ang isang bagong kasanayan, magagawa mo ang mga bagong gawain, na ginagawang mas kasiya-siya ang iyong trabaho.

Nakuha ko ang status ng paninirahan ng Specified Skilled Worker No. 2 para dalhin ang aking pamilya mula sa China sa Japan. Mayroon akong dalawang maliliit na anak at ang layunin ko ngayon ay makasama sila, kaya gusto kong mangyari iyon sa lalong madaling panahon.

Mayroon akong asawa at anak sa China, at pumunta ako sa Japan upang mapabuti ang buhay ng aking pamilya. Bata pa ang anak ko nang dumating siya sa Japan, pero ngayon ay high school student na siya at nagsisikap na mag-aral para sa kanyang entrance exams. Ngayong nabigyan na ako ng Specified Skills Status No. 2, masaya ako na maaari na akong manirahan sa Japan kasama ang aking pamilya sa China.

Salamat sa gawaing itinuro sa akin ng aking mga nakatatandang kasamahan, magagawa ko na ngayon ang anumang bagay. Noong una akong sumali sa kumpanya, pinapatayo ako ng aking senior na kasamahan sa tabi niya at ipapakita kung paano ito gagawin sa harap ko. Mabagal niyang ipinapaliwanag ang mga bagay-bagay para madaling maunawaan, at sinisikap kong tularan ang kaniyang halimbawa at tinuruan ang aking mga junior sa parehong paraan.

Hindi pa ako nakaranas ng anumang diskriminasyon sa trabaho dahil ako ay Chinese. Pagkatapos kong magtrabaho nang husto at maging foreman, nagsimulang magtiwala sa akin ang supervisor ng site at iba pang mga tao sa kumpanya, at mas naging madali ang trabaho ko. Sa ngayon, gusto ko pang mag-aral ng Japanese at pagbutihin ang aking kakayahan sa pagbabasa at pagsusulat.

Ang Japan ay tahimik at maganda. Sa ibang bansa, napakalakas ng ingay ng lungsod.
Sa tingin ko ang Japan ay isang magandang kapaligiran para sa pagpapalaki ng mga bata. Gusto kong magpatuloy sa pagtatrabaho sa Japan at dalhin ang aking pamilya dito.
Ngayon ay patuloy akong nakikipag-ugnayan sa aking dalawang anak na lalaki (edad 6 at 5) araw-araw sa pamamagitan ng Facebook at mga video call.

Lahat ng tao sa kumpanya ay mabait sa akin.
Magandang teamwork yan. Masaya ang lahat na magtrabaho doon, kaya masaya na magtrabaho kasama sila.
Madalas akong kausapin ng presidente at mga department head. Nasasanay ka na ba sa Japan? O, okay ba ang trabaho mo? O kaya naman.

Ang aking kasalukuyang layunin ay makuha ang aking lisensya sa pagmamaneho sa katapusan ng taong ito.
Pagkatapos, sa loob ng ilang taon, gusto kong bumili ng Mazda at magmaneho sa lugar ng trabaho.

Pagkatapos magtapos ng hayskul, dumalo ako sa mga klase ng wikang Hapon sa nagpadalang ahensya sa loob ng isang taon. Pero sa totoo lang, pagkatapos pumunta sa Japan,
Nagamit ko ang Nihongo sa pamamagitan ng aking trabaho at pang-araw-araw na buhay.
Ang layunin ko ngayon ay makapasa sa pagsusulit sa N2 Japanese language. Ang aking libangan ay ang paglalaro ng mga laro sa PC at paggamit ng voice chat sa mga Hapones upang mapabuti ang aking Hapones.

Ang aking amo at mga nakatatanda ay gumagawa ng perpektong trabaho. Ito ay magalang at lubos na natapos. Hindi ko pa kaya, pero nag-aaral ako para makarating doon.
Malapit na din ang kapatid ko sa Japan. Dahil sa epekto ng coronavirus, matagal na kaming hindi nakakapunta sa Japan, ngunit sa wakas ay nakapagtulungan na kami.

Sa trabaho, hindi ako nadidiskrimina dahil ako ay isang dayuhan at tinatrato ako ng katulad ng mga Hapones. Maaari ka ring magpahinga. Ang nilalaman ng trabaho ay pareho. Kaya kapag nagtatrabaho ako, parang Japanese ako sa puso.

Ang pagtatrabaho dito ay nagpapahintulot sa akin na ipadala ang aking mga anak sa kolehiyo. maraming salamat po. Kaya naman gusto kong pagbutihin ang Japanese ko at ang trabaho ko para matapos ko ang trabaho ko mag-isa.

Patuloy akong nakikipag-ugnayan sa aking pamilya sa Pilipinas sa pamamagitan ng Facebook Messenger at mga video call. "Alam kong medyo malungkot para sa iyo, ngunit ginagawa ni Daddy ang kanyang makakaya, kaya mangyaring maghintay ng kaunti pa!" sabi niya.

Ang nagpasya sa akin na pumunta sa Japan ay isang kaibigan ko na nagtatrabaho dito. Nabalitaan ko na ang Japan ay may mahusay na teknolohiya sa konstruksiyon at ang mga Hapones ay mababait. Kaya nagpasya akong magtrabaho din sa Japan.

Kasalukuyan akong nakatira sa Kagawa Prefecture. Ang tanawin ng mga palayan ay katulad ng sa aking bayan, Vietnam. Napakatahimik at nakakarelax.

Ang layunin ko ay makapasa sa Skill Test Level 1. At, gusto kong anyayahan ang aking pamilya mula sa Vietnam na tumira sa akin sa Kagawa Prefecture! (※Kapag nakuha mo na ang Specified Skills No. 2 status of residence, maaari mong dalhin ang iyong asawa at mga anak sa Japan at tumira sa kanila.)

Ang hanay ng mga trabaho na maaari kong gawin ay tumaas mula noong lumipat ako mula sa teknikal na pagsasanay sa intern patungo sa mga partikular na kasanayan. Naging mahusay ako sa pagbabasa ng mga blueprint. Gusto ko ring matuto kung paano gumuhit ng mga blueprint! Sa aming mga araw na walang pasok, lahat kami ay lumalabas at magsaya sa Hokkaido. Pagdating sa pag-aaral, ang foreman ay magtuturo sa akin ng kahit ano kung tatanungin ko siya, kaya madalas akong nagtatanong sa kanya, ngunit siya ay nagmamasid kung paano ako nagtatrabaho sa site at sinusuri ako nang naaayon, upang mapagkakatiwalaan ko ang kumpanya at magtrabaho nang may kapayapaan ng isip.

Ang aking mga paboritong Japanese food ay yakiniku, sushi, at ramen.

Ngayong mayroon na akong partikular na kakayahan, mas lalo akong nakakuha ng tiwala mula sa lahat. Hindi tulad noong technical intern trainee ako, binibigyan ako ng iba't ibang gawain. Masaya ako na kailangan ako.

Pagkatapos ng trabaho, gumugugol ako ng isang oras araw-araw sa pag-aaral ng Japanese gamit ang mga materyales na may kaugnayan sa trabaho at internet. Marami rin akong natututunan sa pakikipag-usap sa mga manggagawang Hapones.

Noong una, nagulat ako sa paraan ng paghihiwalay ng mga Hapones sa kanilang mga basura. Ngunit ngayon sinusubukan kong panatilihing organisado ang mga bagay. Marami rin akong natutunan sa mga istilo ng trabahong Hapones, gaya ng pagiging maagap at pag-uulat kahit maliliit na bagay.

Sa Vietnam, karaniwan na ang paggalang sa mga nakatatanda, kaya kapag may dala akong kagamitan sa trabaho, tuwang-tuwa sila. Sa trabaho, kailangan kong gamitin nang husto ang aking utak dahil kailangan kong gumawa ng maraming kalkulasyon. Naiisip ko minsan ang trabaho pagkauwi ko, pero tinutulungan ako ng mga kasama ko sa dorm, kaya hindi naman big deal. . Ngayon gusto kong matuto nang higit pa tungkol sa aking trabaho!

Nagpakulay ako ng sarili kong buhok para makatipid. Pinahahalagahan ko ang mga handmade mask na ginawa para sa akin ng aking pamilya sa Vietnam. Lumalaki ang circle of friends ko at nagsasaya ako sa Sapporo. Kahit na kami ay mula sa iba't ibang nasyonalidad, lahat kami ay nagtitipon sa Sapporo Station.