ពី ជនបរទេស ជាន់ ខ្ពស់ ធ្វើការ ក្នុង ក្រុមហ៊ុន សំណង់
រឿងមួយ។

ខ្ញុំ ក៏ បាន ធ្វើ ការ ជា ជាង រន្ទា នៅ ប្រទេស វៀតណាម ដែរ ហើយ របៀប ដែល ពួកគេ គិត អំពី សុវត្ថិភាព គឺ ខុស ពី ប្រទេស ជប៉ុន ទាំង ស្រុង។ នៅប្រទេសជប៉ុន មាននីតិវិធីការងារដែលបានកំណត់យ៉ាងច្បាស់លាស់ ដូចជាការប្រមូលសម្ភារៈ និងការពិនិត្យមើលកន្លែងមុនពេលចាប់ផ្តើមការងារ ហើយខ្ញុំគិតថាវាល្អណាស់ដែលសុវត្ថិភាពមកមុន។

បន្ទាប់ពីក្លាយជាបុគ្គលិកដែលមានជំនាញច្បាស់លាស់ ប្រាក់បៀវត្សរ៍របស់ខ្ញុំកើនឡើង ក្រុមហ៊ុនមានការរំពឹងទុកច្រើន ហើយខ្ញុំរីករាយដែលមានមនុស្សចាស់ និងសហការីជាច្រើន។ គាត់បានបង្រៀនខ្ញុំច្រើនអំពីការងារ និងជីវិត។ ទីក្រុង របស់ ជប៉ុន ស្អាត ណាស់ ហើយ ខ្ញុំ ចូល ចិត្ត ភាព ស្ងប់ស្ងាត់។

នៅថ្ងៃសម្រាករបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំចូលចិត្តញ៉ាំអាហារជាមួយមិត្តភ័ក្តិ និងញ៉ាំការីជប៉ុន ស៊ូស៊ី និងសាស៊ីមី (ជាពិសេសត្រីសាម៉ុង)។ ខ្ញុំ ក៏ ត្រូវ បាន ជួយ ជា ច្រើន ដង ដោយ ចិត្ត សប្បុរស របស់ ប្រជាជន ជប៉ុន ជា ឧទាហរណ៍ ដោយ ប្រគល់ កាបូប ដែល ខ្ញុំ បាន បាត់ ពីរ ដង មក វិញ។

ខ្ញុំមានបំណងបន្តរស់នៅប្រទេសជប៉ុន។ ប្រពន្ធខ្ញុំក៏ធ្វើការនៅប្រទេសជប៉ុនដែរ ដូច្នេះខ្ញុំសង្ឃឹមថានឹងបន្តរស់នៅប្រកបដោយផាសុកភាពជាមួយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។

ខ្ញុំបានមកប្រទេសជប៉ុនក្នុងឆ្នាំ 2018 ។ វាកាន់តែងាយស្រួលធ្វើការឥឡូវនេះ ដែលស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរពីអ្នកហាត់ការបច្ចេកទេសទៅជំនាញជាក់លាក់ ហើយជួរនៃការងារដែលមានបានពង្រីក។ ខ្ញុំ មាន គោល បំណង សម្រាប់ ការ បញ្ជាក់ ជំនាញ ជាក់លាក់ ព្រោះ ខ្ញុំ ចង់ បាន ការងារ ដែល នឹង ផ្តល់ ប្រាក់ ចំណូល ស្ថិរភាព សម្រាប់ គ្រួសារ របស់ ខ្ញុំ។

មានថ្ងៃក្តៅ និងថ្ងៃត្រជាក់នៅកន្លែងធ្វើការ ហើយវាអាចពិបាក ប៉ុន្តែវាជាផ្លូវដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើសដោយខ្លួនឯង ដូច្នេះខ្ញុំចង់ធ្វើឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពរហូតដល់ទីបញ្ចប់។ ខ្ញុំ មាន អនុស្សាវរីយ៍ ដ៏ រីករាយ នៃ ដំណើរ កម្សាន្ត ក្រុមហ៊ុន ចុង ឆ្នាំ របស់ យើង ជា កន្លែង ដែល យើង បាន ទៅ ទស្សនា ប្រាសាទ ជប៉ុន និង មាន ពេល វេលា ដ៏ រីករាយ ជាមួយ មិត្ត រួម ការងារ របស់ យើង។

ខ្ញុំចូលចិត្តអាហារជប៉ុនទាំងអស់ ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំចូលចិត្តគឺស៊ូស៊ី និងអ៊ូដុង។ ខ្ញុំចូលចិត្តស្រាបៀរជប៉ុនព្រោះវាងាយស្រួលផឹកជាងស្រាបៀរវៀតណាម។

គ្រួសាររបស់ខ្ញុំនៅវៀតណាមក៏គាំទ្រការប្រឈមរបស់ខ្ញុំនៅប្រទេសជប៉ុនផងដែរ។ គោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺឆ្លងផុតទិដ្ឋាការជំនាញលេខ 2 ហើយបន្តធ្វើការនៅប្រទេសជប៉ុន។

ពេល មក ជប៉ុន ដំបូង ខ្ញុំ មិន សូវ យល់ ភាសា ជប៉ុន ទេ ហើយ ពិបាក ធ្វើ ការ ដែរ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ គ្រប់គ្នានៅកន្លែងធ្វើការមានចិត្តល្អក្នុងការបង្រៀនខ្ញុំ ហើយបន្តិចម្ដងៗខ្ញុំអាចធ្វើការងារបាន។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់នៅពេលដែលខ្ញុំត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យធ្វើការដោយឯករាជ្យជាលើកដំបូង។

ចាប់តាំងពីក្លាយជាកម្មករជំនាញច្បាស់លាស់ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តដែលប្រាក់ខែរបស់ខ្ញុំបានកើនឡើង ប៉ុន្តែអ្វីដែលល្អបំផុតនោះគឺថា ឥឡូវនេះខ្ញុំអាចធ្វើការនៅប្រទេសជប៉ុនបានរយៈពេលយូរ។ ការងារនៅប្រទេសជប៉ុនមានសុវត្ថិភាព និងមានច្បាប់តឹងរឹង ដូច្នេះអ្នកអាចធ្វើការដោយសន្តិភាពនៃចិត្ត។

នៅ ថ្ងៃ ឈប់ សម្រាក ខ្ញុំ ចូល ចិត្ត ដើរ លេង នៅ សួន ច្បារ ឬ ដើរ ទិញ ឥវ៉ាន់ ជាមួយ មិត្តភ័ក្ដិ។ ការងាររបស់ខ្ញុំរវល់ ហើយខ្ញុំមិនមានពេលច្រើនទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់បន្តការសិក្សាភាសាជប៉ុនឱ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
តាំង ពី មក ខេត្ត Kagawa អ៊ូដុង បាន ក្លាយ ជា អាហារ ដែល ខ្ញុំ ចូលចិត្ត។ ខ្ញុំចូលចិត្តញ៉ាំវាជាមួយ tempura មាន់ពីលើ។

គោលដៅរបស់ខ្ញុំនាពេលអនាគតគឺត្រូវប្រឡងជាប់ ជំនាញលេខ២។ ក្តីស្រមៃរបស់ខ្ញុំគឺចង់សាងសង់ផ្ទះនៅប្រទេសជប៉ុននៅថ្ងៃណាមួយ។

មូលហេតុ ដែល ខ្ញុំ សម្រេចចិត្ត ទៅ ធ្វើការ នៅ ប្រទេស ជប៉ុន គឺ ដោយសារ ខ្ញុំ ចង់ ចាប់ផ្តើម ភោជនីយដ្ឋាន ផ្ទាល់ខ្លួន នៅ ឥណ្ឌូនេស៊ី ។
តាម ពិត ខ្ញុំ ចាប់ ផ្តើម បើក ហាង ម្តង ហើយ ប៉ុន្តែ មិន បាន សម្រេច។ ដូច្នេះ ហើយ ខ្ញុំ សម្រេច ចិត្ត ចាប់ យក ការងារ បច្ចុប្បន្ន របស់ ខ្ញុំ ដើម្បី រក ប្រាក់ បាន ច្រើន ទើប ខ្ញុំ អាច បើក ហាង ផ្ទាល់ ខ្លួន ម្ដង ទៀត។

ចាប់តាំងពីក្លាយជាកម្មករជំនាញជាក់លាក់មក ខ្ញុំត្រូវបានបង្រៀនជាច្រើន ហើយចំណេះដឹងរបស់ខ្ញុំអំពីឧស្សាហកម្មសំណង់បានកើនឡើងគួរឱ្យកត់សម្គាល់។
ខ្ញុំក៏ដឹងគុណក្រុមហ៊ុនដែរ ព្រោះប្រាក់ខែល្អណាស់ បើប្រៀបធៀបនឹងអ្វីដែលខ្ញុំទទួលបាននៅឥណ្ឌូនេស៊ី។

បន្ទាប់ពីធ្វើការពីរបីឆ្នាំទៀត ខ្ញុំមានគម្រោងបើកភោជនីយដ្ឋានម្តងទៀតនៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី។
មុខម្ហូបសំខាន់គឺម្ហូបជ្វា ប៉ុន្តែម្ហូបជប៉ុនក៏ពេញនិយមនៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីដែរ។
អ្នកក៏អាចបម្រើ ramen ឬ udon!

ប្រហែល 10 ឆ្នាំមុន ខ្ញុំពិបាករកការងារធ្វើនៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ដូច្នេះហើយខ្ញុំសម្រេចចិត្តទៅធ្វើការនៅប្រទេសជប៉ុន។
ខ្ញុំបានលឺថាឧស្សាហកម្មសំណង់របស់ជប៉ុនមានបច្ចេកវិទ្យាខ្ពស់ ដូច្នេះខ្ញុំចង់ស្វែងយល់បន្ថែមអំពីវា។

បន្ទាប់មក នៅពេលដែលខ្ញុំមកប្រទេសជប៉ុន ហើយចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនបច្ចុប្បន្នរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានដឹងថា មនុស្សនៅទីនោះក៏ត្រូវការជំនួយរបស់យើងដែរ។
ម្យ៉ាងទៀត ចាស់ៗរបស់ខ្ញុំបានបង្រៀនខ្ញុំច្រើនយ៉ាងអំពីការងារ ដូច្នេះខ្ញុំអាចធ្វើការដោយអារម្មណ៍នៃការបំពេញ។

នៅ ថ្ងៃ ឈប់ សម្រាក ខ្ញុំ ទៅ ស្ទូច ត្រី ជាមួយ មនុស្ស ចាស់ ពី កន្លែង ធ្វើការ។
បាស សមុទ្រ ត្រូវ បាន ចាប់ បាន ក្នុង ទឹក ជប៉ុន ហើយ គេ យក វា ទៅ ចៀន និង បរិភោគ។
ពិតជាឆ្ងាញ់ ហើយឆ្ងាញ់ទៀត!

ខ្ញុំបានមកប្រទេសជប៉ុនជាលើកដំបូងក្នុងឆ្នាំ 2014។ ចាប់តាំងពីខ្ញុំចាប់ផ្តើមធ្វើការឱ្យក្រុមហ៊ុន ខ្ញុំមិនមានបញ្ហាអ្វីទាល់តែសោះ។
ទោះបីជាមានបញ្ហាកើតឡើងក៏ដោយ ពួកគេនឹងស្តាប់កង្វល់របស់អ្នក ហើយអ្នកនឹងអាចដោះស្រាយវាបានភ្លាមៗ។

នៅពេលដែលជនជាតិជប៉ុនរបស់ខ្ញុំមិនសូវល្អ ពេលខ្លះខ្ញុំវង្វេង ហើយមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីនៅកន្លែងធ្វើការ។ ប៉ុន្តែ អ្នក ចាស់ របស់ ខ្ញុំ បាន បង្រៀន ខ្ញុំ ដូច្នេះ វា មិន ជា បញ្ហា ច្រើន ពេក ទេ។
ចម្រៀង ជប៉ុន តែង តែ លេង នៅ ក្នុង ឡាន ពេល ទៅ កន្លែង នោះ ហើយ ឥឡូវ ខ្ញុំ អាច ច្រៀង ជា ភាសា ជប៉ុន បាន។

ខ្ញុំជាមូស្លីម ដូច្នេះខ្ញុំប្រយ័ត្នចំពោះអ្វីដែលខ្ញុំញ៉ាំ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចំនួនអាហារហាឡាល (អាហារដែលអាចបរិភោគបានដោយអ្នកកាន់សាសនាឥស្លាម) កំពុងកើនឡើងជាលំដាប់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន។
ដូច្នេះ អ្នក កាន់ សាសនា ឥស្លាម អាច មក ដោយ គ្មាន ការ ព្រួយ បារម្ភ។

នៅប្រទេសចិន ខ្ញុំបានធ្វើការជាអ្នកផ្សារដែក។ យ៉ាង ណា មិញ ដោយសារ តម្លៃ សិក្សា របស់ កូន គាត់ ខ្ពស់ គាត់ ចង់ រក ប្រាក់ បន្ថែម ទៀត ទើប គាត់ មក ជប៉ុន នៅ ឆ្នាំ ២០១៧ ។

នៅឯក្រុមហ៊ុនបច្ចុប្បន្នរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានទទួលការបញ្ជាក់ជាកម្មករជំនាញលេខ 1 ហើយឥឡូវនេះខ្ញុំអាចត្រូវបានគេយកទៅធ្វើដំណើរតាមក្រុមហ៊ុន។
លើកមុនខ្ញុំបានទៅអូគីណាវ៉ា ហើយអាចឃើញសមុទ្រជប៉ុនជាលើកដំបូង។
មិនមានសមុទ្រនៅក្នុងទីក្រុងដែលខ្ញុំធំឡើងទេ ដូច្នេះខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលនៅពេលវាស្អាត។ ផ្លែឈើ ដែល ខ្ញុំ បាន ញ៉ាំ ក្នុង អំឡុង ពេល ធ្វើ ដំណើរ ក៏ ឆ្ងាញ់ ខ្លាំង ដែរ។

អ្វី ដែល ខ្ញុំ ចូលចិត្ត ធ្វើ ក្នុង ថ្ងៃ ឈប់ សម្រាក គឺ ឡើង ភ្នំ។
ខ្ញុំធ្វើដំណើរតែម្នាក់ឯងនៅក្នុងខេត្ត Kochi និងខេត្តផ្សេងទៀត ឡើងភ្នំដោយខ្លួនឯង ហើយរក្សារាង។
ភ្នំដ៏ស្រស់ស្អាតបំផុតគឺនៅក្នុងខេត្ត Aichi ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់សាកល្បងខ្លួនឯងដើម្បីស្វែងរកភ្នំដ៏ស្រស់ស្អាតបន្ថែមទៀត។

ខ្ញុំកើត និងធំនៅប្រទេសចិន ហើយធ្វើការឱ្យក្រុមហ៊ុនសាងសង់កប៉ាល់។
បន្ទាប់ពីនោះមក ខ្ញុំចង់បើកភោជនីយដ្ឋានមួយ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានបោះបង់ក្តីស្រមៃនោះ ហើយមកប្រទេសជប៉ុនដើម្បីសាកល្បងដៃរបស់ខ្ញុំនៅឯបរទេស។

អ្វី ដែល ធ្វើ ឱ្យ ខ្ញុំ ភ្ញាក់ ផ្អើល បំផុត ក្នុង ការ មក ប្រទេស ជប៉ុន គឺ ព្រិល ធ្លាក់ ខ្លាំង ប៉ុណ្ណា។
ពេលខ្ញុំនៅខេត្ត Fukushima ព្រិលធ្លាក់ប្រហែល 1.5 ម៉ែត្រ ។ នេះបានធ្វើឱ្យមានការចាប់អារម្មណ៍ជាយូរមកលើរូបខ្ញុំ ព្រោះនៅស្រុកកំណើតរបស់ខ្ញុំក្នុងប្រទេសចិន យើងមានព្រិលប្រហែល 30 សង់ទីម៉ែត្រ ប៉ុណ្ណោះ។
ខ្ញុំ ក៏ មាន អនុស្សាវរីយ៍ គួរ ឱ្យ ស្រឡាញ់ អំពី ក្តាម ដែល ខ្ញុំ បាន ញ៉ាំ នៅ ខេត្ត Niigata។ ខ្ញុំមានស្ទីល shabu-shabu ហើយវាពិតជាឆ្ងាញ់ណាស់។

អ្នក ដែល បង្រៀន ខ្ញុំ ភាសា ជប៉ុន គឺ ជា អ្នក បើក ស្ទូច។
ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំបានបង្រៀនពួកគេពីរបៀបប្រើកុំព្យូទ័រ។
ទៅថ្ងៃអនាគត ខ្ញុំចង់សិក្សាបន្ថែម និងប្រជែងខ្លួនឯងដើម្បីទទួលបានគុណវុឌ្ឍិជាច្រើនដែលខ្ញុំអាចប្រើប្រាស់នៅកន្លែងធ្វើការ និងទទួលបានប័ណ្ណបើកបរផងដែរ។

ខ្ញុំបានមកប្រទេសជប៉ុនពីប្រទេសចិនក្នុង ឆ្នាំ 2015 ។ ខ្ញុំតែងតែចង់ទៅធ្វើការនៅបរទេស ដូច្នេះខ្ញុំជ្រើសរើសប្រទេសជប៉ុន ដែលនៅជិតប្រទេសចិន។
អ្វី ដែល ខ្ញុំ កត់ សម្គាល់ ដំបូង ពេល មក ដល់ ប្រទេស ជប៉ុន គឺ ភាព ស្រស់ ស្អាត នៃ ទីប្រជុំជន និង ពេញ ទៅ ដោយ ព្រៃ ភ្នំ។
ពេល មក ជប៉ុន ហើយ ស្រូប ខ្យល់ ជា លើក ដំបូង ខ្ញុំ គិត ថា វា ឆ្ងាញ់ ណាស់។

សម្រាប់ការងាររបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំធ្វើដំណើរទៅកន្លែងធ្វើការទូទាំងប្រទេស។
ខ្ញុំទៅមើលទីក្រុងជាច្រើន រួមទាំងហុកកៃដូ និងតូក្យូ ហើយខ្ញុំក៏រីករាយនឹងការដើរលេងបន្ទាប់ពីធ្វើការ។
ខ្ញុំចាំថាមានការសប្បាយជាច្រើននៅសួនសត្វនៅហុកកៃដូ ហើយមានការចាប់អារម្មណ៍នៅពេលដែលខ្ញុំបានឃើញខ្លាឃ្មុំ។

ខ្ញុំជឿថាជីវិតគឺជាបទពិសោធន៍នៃការរៀនសូត្រឥតឈប់ឈរ។
នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំចង់បន្តជំនាញរបស់ខ្ញុំ។
គោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺចង់ក្លាយជាប្រធានក្រុមហ៊ុនបច្ចុប្បន្នរបស់ខ្ញុំ។

ខ្ញុំតែងតែចង់នាំប្រពន្ធ និងកូនរបស់ខ្ញុំទៅប្រទេសជប៉ុន ដូច្នេះហើយខ្ញុំបានខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីទទួលបានស្ថានភាពកម្មករជំនាញលេខ២។
កូន ទី ពីរ របស់ ខ្ញុំ មាន អាយុ ត្រឹម តែ បួន ឆ្នាំ ប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះ ខ្ញុំ មាន គម្រោង បន្ត ធ្វើ ការ យ៉ាង លំបាក។

ខ្ញុំ មាន ទំនាក់ទំនង ល្អ ជាមួយ មនុស្ស នៅ កន្លែង ធ្វើ ការ ហើយ ក្នុង ឱកាស បុណ្យ ចូល ឆ្នាំ យើង បាន ធ្វើ នំប៉ាវ និង នំប៉័ង ជា ច្រើន ហើយ ធ្វើ ពិធី ជាមួយ គ្នា។
ពួកយើងតែងតែផឹកស្រាជាមួយគ្នា ហើយរីករាយជាមួយ shochu ដែលយើងចូលចិត្ត។

ខេត្ត Shizuoka គឺជាភ្នំ Fuji ដែលមានភាពស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់។
ប្រទេសចិនមានភ្នំធំៗជាច្រើន ប៉ុន្តែភ្នំ Fuji មានលក្ខណៈពិសេស និងស្រស់ស្អាតជាពិសេសនៅពេលមានព្រិលធ្លាក់។
ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកទាំងអស់គ្នានឹងពិនិត្យមើលវាចេញ។

ខ្ញុំ មក ប្រទេស ជប៉ុន ពី ប្រទេស ចិន ក្នុង ឆ្នាំ ២០០៧ ហើយ ធ្វើ ការ ជា អ្នក ហាត់ការ ផ្នែក បច្ចេកទេស ហើយ ឥឡូវ ខ្ញុំ មាន ជំនាញ ពិសេស ប្រភេទ ១ ។ ប្រទេសជប៉ុនមានផ្លូវស្អាត និងងាយស្រួល ហើយប្រជាជនជប៉ុនក៏មានចិត្តល្អផងដែរ។
មិនដូចនៅប្រទេសចិនទេ ម៉ោងធ្វើការត្រូវបានកំណត់យ៉ាងច្បាស់ ហើយយើងត្រូវបានគេផ្តល់ពេលសម្រាកគ្រប់គ្រាន់។

ឥឡូវនេះខ្ញុំបង្រៀនជនជាតិចិន និងវៀតណាម។
ខ្ញុំ អាច ប្រាស្រ័យ ទាក់ទង ជាមួយ ជនជាតិ ចិន ប៉ុន្តែ ពេល ខ្ញុំ និយាយ ជាមួយ ជនជាតិ វៀតណាម ខ្ញុំ មិន អាច និយាយ បាន ទេ ដូច្នេះ ខ្ញុំ និយាយ ជា ភាសា ជប៉ុន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារយើងទាំងពីរនាក់មិនទាន់ចេះភាសាជប៉ុន ខ្ញុំបង្រៀនពួកគេដោយប្រាប់ពួកគេឱ្យ "យកតម្រាប់តាមខ្ញុំ" ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំបានក្លាយជាមិត្តល្អជាមួយប្រជាជនវៀតណាម។

គោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺអញ្ជើញគ្រួសាររបស់ខ្ញុំទៅប្រទេសជប៉ុន។
ពេលនេះខ្ញុំមានអាយុ 47 ឆ្នាំហើយ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ខ្ញុំចង់ធ្វើបន្ថែមទៀតដើម្បីគ្រួសាររបស់ខ្ញុំជាងពេលមុន មិនមែនសម្រាប់តែខ្លួនខ្ញុំទេ។

ខ្ញុំ បាន រៀន អំពី ប្រទេស ជប៉ុន តាម រយៈ ទូរទស្សន៍ អ៊ីនធឺណិត និង និយាយ ជាមួយ មិត្តភ័ក្តិ ដែល ធ្លាប់ ធ្វើ ការ នៅ ប្រទេស ជប៉ុន។ ពេលឃើញរូបភាព ខ្ញុំឃើញថាជាប្រទេសស្អាតណាស់ ទើបខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ ហើយគិតថា «ខ្ញុំចង់ទៅ!

ខ្ញុំបានសិក្សាភាសាជប៉ុននៅវៀតណាម ប៉ុន្តែមានគ្រាមភាសានៅខេត្ត Osaka ដែលខ្ញុំធ្វើការ។ របៀបនិយាយគឺខុសពីភាសាជប៉ុនស្តង់ដារ ដូច្នេះខ្ញុំមានបញ្ហាក្នុងការចងចាំវាបន្តិច។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមស៊ាំនឹងវាបន្តិចម្តងៗ ហើយឥឡូវនេះខ្ញុំអាចបែងចែករវាងភាសាជប៉ុនស្តង់ដារ និងគ្រាមភាសា Kansai ។

ខ្ញុំបានរស់នៅប្រទេសជប៉ុនជាង ១០ ឆ្នាំហើយ។ ពេលនេះខ្ញុំមានជំនាញជាក់លាក់ ស្ថានភាពលេខ២ អាចនាំគ្រួសាររបស់ខ្ញុំបាន ហើយកំពុងទទួលបានប្រាក់ខែដែលអាចឱ្យខ្ញុំទៅរស់នៅប្រទេសជប៉ុន។ នៅកន្លែងធ្វើការ ខ្ញុំត្រូវបានគេប្រគល់តួនាទីជាអ្នកគ្រប់គ្រង ប៉ុន្តែចាប់ពីពេលនេះតទៅ ខ្ញុំសូមផ្តល់ការទុកចិត្តលើការងារលើការដ្ឋានជាមេការ។