ពី ជនបរទេស ជាន់ ខ្ពស់ ធ្វើការ ក្នុង ក្រុមហ៊ុន សំណង់
រឿងមួយ។

ខ្ញុំបានមកប្រទេសជប៉ុនជាលើកដំបូងក្នុងឆ្នាំ 2014។ ចាប់តាំងពីខ្ញុំចាប់ផ្តើមធ្វើការឱ្យក្រុមហ៊ុន ខ្ញុំមិនមានបញ្ហាអ្វីទាល់តែសោះ។
ទោះបីជាមានបញ្ហាកើតឡើងក៏ដោយ ពួកគេនឹងស្តាប់កង្វល់របស់អ្នក ហើយអ្នកនឹងអាចដោះស្រាយវាបានភ្លាមៗ។

នៅពេលដែលជនជាតិជប៉ុនរបស់ខ្ញុំមិនសូវល្អ ពេលខ្លះខ្ញុំវង្វេង ហើយមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីនៅកន្លែងធ្វើការ។ ប៉ុន្តែ អ្នក ចាស់ របស់ ខ្ញុំ បាន បង្រៀន ខ្ញុំ ដូច្នេះ វា មិន ជា បញ្ហា ច្រើន ពេក ទេ។
ចម្រៀង ជប៉ុន តែង តែ លេង នៅ ក្នុង ឡាន ពេល ទៅ កន្លែង នោះ ហើយ ឥឡូវ ខ្ញុំ អាច ច្រៀង ជា ភាសា ជប៉ុន បាន។

ខ្ញុំជាមូស្លីម ដូច្នេះខ្ញុំប្រយ័ត្នចំពោះអ្វីដែលខ្ញុំញ៉ាំ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចំនួនអាហារហាឡាល (អាហារដែលអាចបរិភោគបានដោយអ្នកកាន់សាសនាឥស្លាម) កំពុងកើនឡើងជាលំដាប់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន។
ដូច្នេះ អ្នក កាន់ សាសនា ឥស្លាម អាច មក ដោយ គ្មាន ការ ព្រួយ បារម្ភ។

នៅប្រទេសចិន ខ្ញុំបានធ្វើការជាអ្នកផ្សារដែក។ យ៉ាង ណា មិញ ដោយសារ តម្លៃ សិក្សា របស់ កូន គាត់ ខ្ពស់ គាត់ ចង់ រក ប្រាក់ បន្ថែម ទៀត ទើប គាត់ មក ជប៉ុន នៅ ឆ្នាំ ២០១៧ ។

នៅឯក្រុមហ៊ុនបច្ចុប្បន្នរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានទទួលការបញ្ជាក់ជាកម្មករជំនាញលេខ 1 ហើយឥឡូវនេះខ្ញុំអាចត្រូវបានគេយកទៅធ្វើដំណើរតាមក្រុមហ៊ុន។
លើកមុនខ្ញុំបានទៅអូគីណាវ៉ា ហើយអាចឃើញសមុទ្រជប៉ុនជាលើកដំបូង។
មិនមានសមុទ្រនៅក្នុងទីក្រុងដែលខ្ញុំធំឡើងទេ ដូច្នេះខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលនៅពេលវាស្អាត។ ផ្លែឈើ ដែល ខ្ញុំ បាន ញ៉ាំ ក្នុង អំឡុង ពេល ធ្វើ ដំណើរ ក៏ ឆ្ងាញ់ ខ្លាំង ដែរ។

អ្វី ដែល ខ្ញុំ ចូលចិត្ត ធ្វើ ក្នុង ថ្ងៃ ឈប់ សម្រាក គឺ ឡើង ភ្នំ។
ខ្ញុំធ្វើដំណើរតែម្នាក់ឯងនៅក្នុងខេត្ត Kochi និងខេត្តផ្សេងទៀត ឡើងភ្នំដោយខ្លួនឯង ហើយរក្សារាង។
ភ្នំដ៏ស្រស់ស្អាតបំផុតគឺនៅក្នុងខេត្ត Aichi ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់សាកល្បងខ្លួនឯងដើម្បីស្វែងរកភ្នំដ៏ស្រស់ស្អាតបន្ថែមទៀត។

ខ្ញុំកើត និងធំនៅប្រទេសចិន ហើយធ្វើការឱ្យក្រុមហ៊ុនសាងសង់កប៉ាល់។
បន្ទាប់ពីនោះមក ខ្ញុំចង់បើកភោជនីយដ្ឋានមួយ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានបោះបង់ក្តីស្រមៃនោះ ហើយមកប្រទេសជប៉ុនដើម្បីសាកល្បងដៃរបស់ខ្ញុំនៅឯបរទេស។

អ្វី ដែល ធ្វើ ឱ្យ ខ្ញុំ ភ្ញាក់ ផ្អើល បំផុត ក្នុង ការ មក ប្រទេស ជប៉ុន គឺ ព្រិល ធ្លាក់ ខ្លាំង ប៉ុណ្ណា។
ពេលខ្ញុំនៅខេត្ត Fukushima ព្រិលធ្លាក់ប្រហែល 1.5 ម៉ែត្រ ។ នេះបានធ្វើឱ្យមានការចាប់អារម្មណ៍ជាយូរមកលើរូបខ្ញុំ ព្រោះនៅស្រុកកំណើតរបស់ខ្ញុំក្នុងប្រទេសចិន យើងមានព្រិលប្រហែល 30 សង់ទីម៉ែត្រ ប៉ុណ្ណោះ។
ខ្ញុំ ក៏ មាន អនុស្សាវរីយ៍ គួរ ឱ្យ ស្រឡាញ់ អំពី ក្តាម ដែល ខ្ញុំ បាន ញ៉ាំ នៅ ខេត្ត Niigata។ ខ្ញុំមានស្ទីល shabu-shabu ហើយវាពិតជាឆ្ងាញ់ណាស់។

អ្នក ដែល បង្រៀន ខ្ញុំ ភាសា ជប៉ុន គឺ ជា អ្នក បើក ស្ទូច។
ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំបានបង្រៀនពួកគេពីរបៀបប្រើកុំព្យូទ័រ។
ទៅថ្ងៃអនាគត ខ្ញុំចង់សិក្សាបន្ថែម និងប្រជែងខ្លួនឯងដើម្បីទទួលបានគុណវុឌ្ឍិជាច្រើនដែលខ្ញុំអាចប្រើប្រាស់នៅកន្លែងធ្វើការ និងទទួលបានប័ណ្ណបើកបរផងដែរ។

ខ្ញុំបានមកប្រទេសជប៉ុនពីប្រទេសចិនក្នុង ឆ្នាំ 2015 ។ ខ្ញុំតែងតែចង់ទៅធ្វើការនៅបរទេស ដូច្នេះខ្ញុំជ្រើសរើសប្រទេសជប៉ុន ដែលនៅជិតប្រទេសចិន។
អ្វី ដែល ខ្ញុំ កត់ សម្គាល់ ដំបូង ពេល មក ដល់ ប្រទេស ជប៉ុន គឺ ភាព ស្រស់ ស្អាត នៃ ទីប្រជុំជន និង ពេញ ទៅ ដោយ ព្រៃ ភ្នំ។
ពេល មក ជប៉ុន ហើយ ស្រូប ខ្យល់ ជា លើក ដំបូង ខ្ញុំ គិត ថា វា ឆ្ងាញ់ ណាស់។

សម្រាប់ការងាររបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំធ្វើដំណើរទៅកន្លែងធ្វើការទូទាំងប្រទេស។
ខ្ញុំទៅមើលទីក្រុងជាច្រើន រួមទាំងហុកកៃដូ និងតូក្យូ ហើយខ្ញុំក៏រីករាយនឹងការដើរលេងបន្ទាប់ពីធ្វើការ។
ខ្ញុំចាំថាមានការសប្បាយជាច្រើននៅសួនសត្វនៅហុកកៃដូ ហើយមានការចាប់អារម្មណ៍នៅពេលដែលខ្ញុំបានឃើញខ្លាឃ្មុំ។

ខ្ញុំជឿថាជីវិតគឺជាបទពិសោធន៍នៃការរៀនសូត្រឥតឈប់ឈរ។
នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំចង់បន្តជំនាញរបស់ខ្ញុំ។
គោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺចង់ក្លាយជាប្រធានក្រុមហ៊ុនបច្ចុប្បន្នរបស់ខ្ញុំ។

ខ្ញុំតែងតែចង់នាំប្រពន្ធ និងកូនរបស់ខ្ញុំទៅប្រទេសជប៉ុន ដូច្នេះហើយខ្ញុំបានខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីទទួលបានស្ថានភាពកម្មករជំនាញលេខ២។
កូន ទី ពីរ របស់ ខ្ញុំ មាន អាយុ ត្រឹម តែ បួន ឆ្នាំ ប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះ ខ្ញុំ មាន គម្រោង បន្ត ធ្វើ ការ យ៉ាង លំបាក។

ខ្ញុំ មាន ទំនាក់ទំនង ល្អ ជាមួយ មនុស្ស នៅ កន្លែង ធ្វើ ការ ហើយ ក្នុង ឱកាស បុណ្យ ចូល ឆ្នាំ យើង បាន ធ្វើ នំប៉ាវ និង នំប៉័ង ជា ច្រើន ហើយ ធ្វើ ពិធី ជាមួយ គ្នា។
ពួកយើងតែងតែផឹកស្រាជាមួយគ្នា ហើយរីករាយជាមួយ shochu ដែលយើងចូលចិត្ត។

ខេត្ត Shizuoka គឺជាភ្នំ Fuji ដែលមានភាពស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់។
ប្រទេសចិនមានភ្នំធំៗជាច្រើន ប៉ុន្តែភ្នំ Fuji មានលក្ខណៈពិសេស និងស្រស់ស្អាតជាពិសេសនៅពេលមានព្រិលធ្លាក់។
ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកទាំងអស់គ្នានឹងពិនិត្យមើលវាចេញ។

ខ្ញុំ មក ប្រទេស ជប៉ុន ពី ប្រទេស ចិន ក្នុង ឆ្នាំ ២០០៧ ហើយ ធ្វើ ការ ជា អ្នក ហាត់ការ ផ្នែក បច្ចេកទេស ហើយ ឥឡូវ ខ្ញុំ មាន ជំនាញ ពិសេស ប្រភេទ ១ ។ ប្រទេសជប៉ុនមានផ្លូវស្អាត និងងាយស្រួល ហើយប្រជាជនជប៉ុនក៏មានចិត្តល្អផងដែរ។
មិនដូចនៅប្រទេសចិនទេ ម៉ោងធ្វើការត្រូវបានកំណត់យ៉ាងច្បាស់ ហើយយើងត្រូវបានគេផ្តល់ពេលសម្រាកគ្រប់គ្រាន់។

ឥឡូវនេះខ្ញុំបង្រៀនជនជាតិចិន និងវៀតណាម។
ខ្ញុំ អាច ប្រាស្រ័យ ទាក់ទង ជាមួយ ជនជាតិ ចិន ប៉ុន្តែ ពេល ខ្ញុំ និយាយ ជាមួយ ជនជាតិ វៀតណាម ខ្ញុំ មិន អាច និយាយ បាន ទេ ដូច្នេះ ខ្ញុំ និយាយ ជា ភាសា ជប៉ុន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារយើងទាំងពីរនាក់មិនទាន់ចេះភាសាជប៉ុន ខ្ញុំបង្រៀនពួកគេដោយប្រាប់ពួកគេឱ្យ "យកតម្រាប់តាមខ្ញុំ" ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំបានក្លាយជាមិត្តល្អជាមួយប្រជាជនវៀតណាម។

គោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺអញ្ជើញគ្រួសាររបស់ខ្ញុំទៅប្រទេសជប៉ុន។
ពេលនេះខ្ញុំមានអាយុ 47 ឆ្នាំហើយ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ខ្ញុំចង់ធ្វើបន្ថែមទៀតដើម្បីគ្រួសាររបស់ខ្ញុំជាងពេលមុន មិនមែនសម្រាប់តែខ្លួនខ្ញុំទេ។

ខ្ញុំ បាន រៀន អំពី ប្រទេស ជប៉ុន តាម រយៈ ទូរទស្សន៍ អ៊ីនធឺណិត និង និយាយ ជាមួយ មិត្តភ័ក្តិ ដែល ធ្លាប់ ធ្វើ ការ នៅ ប្រទេស ជប៉ុន។ ពេលឃើញរូបភាព ខ្ញុំឃើញថាជាប្រទេសស្អាតណាស់ ទើបខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ ហើយគិតថា «ខ្ញុំចង់ទៅ!

ខ្ញុំបានសិក្សាភាសាជប៉ុននៅវៀតណាម ប៉ុន្តែមានគ្រាមភាសានៅខេត្ត Osaka ដែលខ្ញុំធ្វើការ។ របៀបនិយាយគឺខុសពីភាសាជប៉ុនស្តង់ដារ ដូច្នេះខ្ញុំមានបញ្ហាក្នុងការចងចាំវាបន្តិច។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមស៊ាំនឹងវាបន្តិចម្តងៗ ហើយឥឡូវនេះខ្ញុំអាចបែងចែករវាងភាសាជប៉ុនស្តង់ដារ និងគ្រាមភាសា Kansai ។

ខ្ញុំបានរស់នៅប្រទេសជប៉ុនជាង ១០ ឆ្នាំហើយ។ ពេលនេះខ្ញុំមានជំនាញជាក់លាក់ ស្ថានភាពលេខ២ អាចនាំគ្រួសាររបស់ខ្ញុំបាន ហើយកំពុងទទួលបានប្រាក់ខែដែលអាចឱ្យខ្ញុំទៅរស់នៅប្រទេសជប៉ុន។ នៅកន្លែងធ្វើការ ខ្ញុំត្រូវបានគេប្រគល់តួនាទីជាអ្នកគ្រប់គ្រង ប៉ុន្តែចាប់ពីពេលនេះតទៅ ខ្ញុំសូមផ្តល់ការទុកចិត្តលើការងារលើការដ្ឋានជាមេការ។

កាល ខ្ញុំ នៅ ជា និស្សិត ខ្ញុំ ចាប់ អារម្មណ៍ លើ វិស័យ សំណង់ ហើយ ចង់ ធ្វើ ការ នៅ ទីនោះ ថ្ងៃ ណា មួយ។ ថ្ងៃមួយ នៅពេលដែលខ្ញុំកំពុងស្រាវជ្រាវអំពីប្រទេសជប៉ុនតាមអ៊ិនធរណេត ខ្ញុំបានរកឃើញថាជនជាតិជប៉ុនមានភាពស្មោះត្រង់ និងចិត្តល្អ ទើបខ្ញុំសម្រេចចិត្តទៅប្រទេសជប៉ុនដើម្បីសិក្សាផ្នែកសំណង់។ នោះហើយជាអ្វីដែលនាំឱ្យខ្ញុំមកប្រទេសជប៉ុន។

ពេលខ្ញុំមកប្រទេសជប៉ុន ប្រជាជននៅក្រុមហ៊ុនពិតជាមានចិត្តល្អ ហើយពន្យល់ខ្ញុំយ៉ាងងាយយល់ពីរបៀបបន្តការងាររបស់ខ្ញុំនៅនឹងកន្លែង។ ឥឡូវនេះខ្ញុំកំពុងត្រូវបានប្រគល់ឱ្យការងារនៅលើគេហទំព័រ។ គម្រោងដំបូងដែលខ្ញុំត្រូវបានប្រគល់ជូនគឺអគារបីជាន់ ហើយខ្ញុំសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់នៅពេលដែលខ្ញុំអាចបញ្ចប់ការងារដោយរលូន និងទទួលបានការសរសើរ។

ខ្ញុំបានក្លាយជាកម្មករជំនាញលេខ២ ហើយអាចទទួលបានប័ណ្ណបើកបរ។ មានសាលាបង្រៀនបើកបរក្នុងប្រទេសជប៉ុន ដែលអ្នកអាចប្រលងជាភាសាវៀតណាម ដូច្នេះវាមិនពិបាកទេ។ ឥឡូវ នេះ ខ្ញុំ ក៏ កំពុង បង្រៀន កូន ចៅ របស់ ខ្ញុំ ពី របៀប ធ្វើ ការងារ។ ខ្ញុំ ចង់ បន្ត ការ ងារ ធ្វើ ផ្ទះ សម្រាប់ គ្រួសារ ខ្ញុំ នៅ ប្រទេស វៀតណាម។

ខ្ញុំ ធ្វើ ការ នៅ ប្រទេស ជប៉ុន ធ្វើ ផ្លូវ និង ក្រាល កៅស៊ូ។
ខ្ញុំបានក្លាយជាបុគ្គលិកដែលមានជំនាញច្បាស់លាស់ ព្រោះខ្ញុំចង់រស់នៅដោយសេរីនៅប្រទេសជប៉ុន ជួលអាផាតមិនដោយខ្លួនឯង និងទទួលបានប័ណ្ណបើកបរ។
ដំបូងឡើយ ខ្ញុំមានការភ័ន្តច្រឡំដោយភាពខុសគ្នានៃវប្បធម៌ និងទំនៀមទម្លាប់ នៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមរស់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនដំបូង ប៉ុន្តែមនុស្សចាស់ និងមិត្តរួមថ្នាក់របស់ខ្ញុំមានចិត្តល្អចំពោះខ្ញុំ ហើយខ្ញុំអាចសម្របខ្លួនបានយ៉ាងឆាប់រហ័ស។

ការងារ លំបាក ប៉ុន្តែ បាន រង្វាន់ ។
បទពិសោធន៍ដ៏គួរឱ្យចងចាំមួយកំពុងធ្វើការលើម៉ាស៊ីនបូមទឹក បន្ទាប់ពីព្យុះទីហ្វុងដ៏ធំមួយ។
ទោះបីជាផ្លូវ និងផ្លូវរូងក្រោមដីត្រូវបានជន់លិចក៏ដោយ ក្រុមការងារបានធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីបញ្ចប់ការងារនេះ។ វាគួរឱ្យខ្លាចបន្តិច ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំបានរីកចម្រើនជាមនុស្សម្នាក់តាមរយៈបទពិសោធន៍នេះ។

នៅពេលអនាគត ខ្ញុំចង់ត្រឡប់ទៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីវិញ ហើយពង្រីកអាជីវកម្មតូបលក់អាហារដែលខ្ញុំបានទុកជូនមិត្តរបស់ខ្ញុំ។
យើងលក់អាហារសម្រន់ ហើយបច្ចុប្បន្នវាជាតូបតូចមួយ ប៉ុន្តែគោលដៅរបស់យើងគឺពង្រីក និងធ្វើឱ្យវាទទួលបានជោគជ័យ។
ខ្ញុំខំប្រឹងធ្វើការជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយជឿជាក់ថាបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំនៅប្រទេសជប៉ុននឹងជួយខ្ញុំសម្រេចក្តីសុបិនរបស់ខ្ញុំ។

នៅពេលខ្ញុំចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅប្រទេសជប៉ុនដំបូង ប្រជាជនជប៉ុនដែលខ្ញុំធ្វើការជាមួយមានភាពសប្បុរស និងជួយខ្ញុំនៅពេលដែលខ្ញុំមិនយល់អ្វីមួយនៅកន្លែងធ្វើការ ដូច្នេះខ្ញុំរីករាយដែលបានចូលរួមជាមួយក្រុមហ៊ុននេះ។

ពេលខ្ញុំរៀបការ យើងមានពិធីមង្គលការរបស់យើងទាំងនៅវៀតណាម និងជប៉ុន ហើយខ្ញុំបានអញ្ជើញចៅហ្វាយរបស់ខ្ញុំទៅពិធីជប៉ុន។
ពួកគេ សប្បាយ ចិត្ត ខ្លាំង ណាស់ ហើយ បាន និយាយ រឿង ជា ច្រើន ដែល ធ្វើ ឱ្យ ខ្ញុំ សប្បាយ ចិត្ត ខ្លាំង ណាស់។

សុបិន្តរបស់ខ្ញុំគឺចង់បើកភោជនីយដ្ឋានយ៉ាគីនីគុ។
ខ្ញុំបានទៅភោជនីយដ្ឋាន yakiniku ដែលអ្នកអាចញ៉ាំបានទាំងអស់ក្នុងប្រទេសជប៉ុន ហើយខ្ញុំកំពុងគិតអំពីការបំផុសគំនិតពីការរចនា និងរសជាតិរបស់ភោជនីយដ្ឋាន។
យ៉ាគីនីគុរបស់ជប៉ុនពិតជាឆ្ងាញ់ណាស់ ដូច្នេះខ្ញុំប្រាកដណាស់ថាវានឹងក្លាយជាការពេញនិយមនៅក្នុងប្រទេសវៀតណាមផងដែរ។
ខ្ញុំចង់ឱ្យវាទទួលបានជោគជ័យ!

វាជា Anime ដែលធ្វើអោយខ្ញុំចង់ទៅធ្វើការនៅប្រទេសជប៉ុន។
ខ្ញុំបានមើលរឿង anime របស់ជប៉ុនល្បីៗជាច្រើន ដែលធ្វើអោយខ្ញុំកាន់តែចាប់អារម្មណ៍លើប្រទេសជប៉ុន ហើយធ្វើអោយខ្ញុំចង់ទៅទីនោះ។

យ៉ាង ណា មិញ ពេល ខ្ញុំ មក ជប៉ុន ដំបូង ខ្ញុំ មិន សូវ យល់ ភាសា ជប៉ុន ច្រើន ទេ ហើយ ក៏ មិន ដឹង ថា ត្រូវ ធ្វើ យ៉ាង ណា ដែរ។
មានពេលខ្លះដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ធុញថប់នឹងទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃនៃការងារ ហូបចុក និងសិក្សាភាសាជប៉ុន។

ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ដោយសារការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ខ្ញុំក្នុងការសិក្សាភាសាជប៉ុន ខ្ញុំថែមទាំងអាចជិះរថភ្លើងបានទៀតផង។
នៅថ្ងៃសម្រាករបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំពិនិត្យមើលអាកាសធាតុនៅលើស្មាតហ្វូនរបស់ខ្ញុំ ហើយរីករាយនឹងការទៅកន្លែងដូចជា Tokyo Tower និង Osaka។
គោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺចង់ក្លាយជាកម្មករជំនាញលេខ 2 រៀបការនៅប្រទេសជប៉ុន ចិញ្ចឹមកូន និងធ្វើដំណើរទៅកន្លែងផ្សេងៗជាមួយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។

នៅពេលខ្ញុំរៀននៅវិទ្យាល័យ ចាស់ៗមួយចំនួនដែលរស់នៅក្បែរផ្ទះខ្ញុំ ហើយធ្លាប់ធ្វើការនៅប្រទេសជប៉ុនបានប្រាប់ខ្ញុំថា ប្រទេសជប៉ុនគឺជាកន្លែងដ៏អស្ចារ្យមួយ។ ក្រោយ ពី បាន ឮ ដូច្នេះ ខ្ញុំ និង មិត្តភ័ក្តិ ក៏ សម្រេច ចិត្ត ទៅ ប្រទេស ជប៉ុន បន្ទាប់ ពី រៀន ចប់ វិទ្យាល័យ។

ដើម្បីធ្វើការនៅ Yamanouchi Construction ខ្ញុំបានសម្ភាសន៍ជាមួយប្រធានក្រុមហ៊ុន ហើយខ្ញុំបានអនុវត្តការណែនាំខ្លួនឯងជាច្រើនដង ដើម្បីប្រាកដថាខ្ញុំមិនមានកំហុសអ្វីទាំងអស់។ វាជាគំនិតល្អក្នុងការរៀបចំអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងជាភាសាជប៉ុន រួមទាំងឈ្មោះ អាយុ កន្លែងដែលខ្ញុំរស់នៅ ឈ្មោះម្តាយ និងឪពុកខ្ញុំ ចំណូលចិត្ត គោលដៅជាដើម ហើយខ្ញុំអាចប្រឡងជាប់បានយ៉ាងងាយស្រួល។

គោលដៅបច្ចុប្បន្នរបស់ខ្ញុំគឺទិញផ្ទះនៅប្រទេសជប៉ុន។ ខ្ញុំ ចង់ ទៅ ធ្វើ ការ នៅ ប្រទេស ជប៉ុន យូរ មក ហើយ ហើយ ខ្ញុំ មាន គម្រោង បញ្ជូន កូន ទៅ រៀន នៅ ប្រទេស ជប៉ុន ដូច្នេះ ខ្ញុំ ចង់ ឲ្យ គេ រៀន ទាំង ភាសា វៀតណាម និង ជប៉ុន។ នៅកន្លែងធ្វើការ ខ្ញុំក៏ចង់ផ្ដោតលើការបង្រៀនប្អូនៗរបស់ខ្ញុំដែលមកពីប្រទេសវៀតណាម។ សួស្តីអ្នកទាំងអស់គ្នា យើងទន្ទឹងរង់ចាំជួបអ្នកនៅប្រទេសជប៉ុន។