निर्माण कम्पनीमा काम गर्ने एक वरिष्ठ विदेशीबाट
एउटा कुरा

म १७ वर्षको उमेरदेखि नै प्लास्टररको काम गर्दै आएको छु। जब म चीनमा थिएँ, मैले सुनेको थिएँ कि जापानसँग उन्नत निर्माण प्रविधि छ, त्यसैले म यसलाई अनुभव गर्न र आफ्नै बनाउन चाहन्थें, त्यसैले म जापान आएँ। जब मैले वास्तवमा त्यहाँ काम गर्न थालें, मैले सिकें कि प्रयोग गरिने उपकरण र सामग्रीहरू चीनमा प्रयोग गरिएका उपकरणहरू भन्दा फरक छन्, जुन सिक्ने अनुभव भएको छ।

सीईओ साँच्चै राम्रो मान्छे हुनुहुन्छ र मलाई लाग्छ उहाँ मेरो ख्याल राख्नुहुन्छ। कोरोनाभाइरस महामारीको उचाइको समयमा, उनीहरूले हामीलाई मास्क र कीटाणुनाशक प्रदान गरे, र हामीलाई हाम्रो स्वास्थ्यको बारेमा राम्ररी जानकारी गराए, जुन धेरै उपयोगी थियो। यसैकारण मलाई कहिल्यै कोरोनाभाइरस लागेको छैन।

प्रत्येक वर्ष हामी चीन र इन्डोनेसियाबाट युवा प्राविधिक प्रशिक्षार्थीहरूलाई स्वीकार गर्छौं, त्यसैले हामी उनीहरूका लागि राम्रो आदर्श बन्न सक्दो प्रयास गर्छौं। यदि म जापान आउने मानिसहरूलाई केही सल्लाह दिन सक्छु भने, त्यो हो, अलिकति जापानी भाषा सिक्नु। यदि तपाईंले जापानमा कडा परिश्रम गरिरहनुभयो भने, तपाईंलाई पक्कै पनि मान्यता दिइनेछ। शुभकामना!

म मेरो हालको कार्यस्थलमा यति लामो समयदेखि काम गरिरहेको एउटा कारण यो हो कि मलाई काम सिकाउने वरिष्ठहरू धेरै दयालु थिए। चिनियाँ निर्माण कम्पनीहरूमा, कामदारहरूले अरूलाई आफ्नो काम कसरी गर्ने भनेर सिकाउँदा कहिलेकाहीं कराउँछन् वा कराउँछन्। यद्यपि, जापानमा यस्तो थिएन, मानिसहरू शान्त थिए र उनीहरूसँग काम गर्न सजिलो थियो।

साथै, म भाग्यमानी थिएँ कि मैले यसको अर्थ लगभग बुझ्न सकें किनभने जापानमा कान्जी प्रयोग गरिन्छ। विशेष गरी, निर्माण उद्योगमा, निर्माण स्थलहरूमा "पहिले सुरक्षा" र "खतरा" जस्ता कुराहरू लेखिएका संकेतहरू हुन्छन्, ताकि मानिसहरूलाई थाहा होस् कि उनीहरू कहाँ सावधान रहनु पर्छ। मलाई सुरक्षित रूपमा काम गर्न मद्दत गर्न कान्जी भएकोमा म आभारी थिएँ।

​२०२० मा उनलाई उत्कृष्ट विदेशी निर्माण कामदार पुरस्कार प्रदान गर्दा उनको कडा परिश्रमको कदर भयो। यसका साथै, २०२२ मा, म निर्दिष्ट सीपयुक्त कामदार नम्बर २ बन्ने देशको दोस्रो व्यक्ति हुनेछु। यसले तपाईंलाई आफ्नो परिवारलाई जापानमा आमन्त्रित गर्न पनि अनुमति दिनेछ। यो कम्पनीको सहयोगले मात्र सम्भव भएको हो। म यसको साँच्चै कदर गर्छु।

कम्पनीका मानिसहरू मप्रति साँच्चै दयालु छन्। एक पटक, जब चीनमा मेरो परिवारको सदस्य बिरामी पर्यो, उपराष्ट्रपतिले मलाई भन्नुभयो, "यदि तपाईंलाई कहिल्यै आर्थिक समस्या भयो भने, हामीलाई भन्नुहोस् र हामी तपाईंलाई केही पैसा ऋण दिनेछौं।" म धेरै आभारी थिएँ।

उनी एक निर्दिष्ट सीपयुक्त कामदार (निर्दिष्ट सीप प्रकार २) बने ताकि उनले आफ्नी श्रीमती, १० वर्षीय छोरा र १८ वर्षीया छोरीलाई जापानमा आफूसँगै बस्न आमन्त्रित गर्न सकून्। मेरो परिवार सधैं जापानमा बस्न चाहन्थ्यो, त्यसैले यो सपना अन्ततः साकार हुँदैछ।

मेरो काम धेरै रमाइलो छ। म अहिले कडा परिश्रम गरिरहेको छु मेरो ठूलो सवारी साधनको लाइसेन्स प्राप्त गर्नु। मैले पहिलो प्रयासमै मध्यम आकारको सवारी साधनको लाइसेन्स पास गरें र १०० मध्ये ९६ अंक प्राप्त गरें। म फेरि पहिलो प्रयासमा पास गर्न सक्दो प्रयास गर्नेछु!

कम्पनीका सबै वरिष्ठ सदस्यहरू कंक्रीट पम्पिङका पेशेवरहरू हुन्। जब म पहिलो पटक जापान आएँ, मेरा वरिष्ठहरूले मलाई कठिन काममा मद्दत गर्नुभयो। अरू बेला त, तिनीहरूले मलाई कठिन कामहरूमा पनि मद्दत गरे। उनको दयाले म प्रभावित भएँ।

मैले निर्माण उद्योग भित्र कंक्रीट पम्पिङ रोजें किनभने यसमा संलग्न काम रोचक छ। पम्प र मेसिनहरू चलाउँदा मलाई ठूलो उपलब्धिको अनुभूति हुन्छ। यस कामको एउटा आकर्षण के हो भने, एकपटक तपाईंले नयाँ सीप सिकेपछि, तपाईं नयाँ कार्यहरू गर्न सक्षम हुनुहुनेछ, जसले गर्दा तपाईंको काम अझ रमाइलो हुन्छ।

मेरो परिवारलाई चीनबाट जापान ल्याउनको लागि मैले निर्दिष्ट सीपयुक्त कामदार नम्बर २ निवास स्थिति प्राप्त गरें। मेरा दुई साना बच्चाहरू छन् र मेरो हालको लक्ष्य उनीहरूसँगै बस्नु हो, त्यसैले म त्यो चाँडै पूरा गर्न चाहन्छु।

मेरो श्रीमती र बच्चा चीनमा छन्, र म मेरो परिवारको जीवन सुधार गर्न जापान आएको हुँ। मेरो छोरा जापान आउँदा सानै थियो, तर अहिले ऊ हाई स्कूलको विद्यार्थी छ र आफ्नो प्रवेश परीक्षाको लागि पढ्न कडा मेहनत गरिरहेको छ। अब मलाई निर्दिष्ट सीप स्थिति नम्बर २ प्रदान गरिएको छ, म खुसी छु कि म अब चीनमा मेरो परिवारसँग जापानमा बस्न सक्छु।

मेरा वरिष्ठ सहकर्मीहरूले मलाई सिकाएको कामको कारण, म अब जे पनि गर्न सक्छु। जब म पहिलो पटक कम्पनीमा सामेल भएँ, मेरो वरिष्ठ सहकर्मीले मलाई आफ्नो छेउमा उभिएर मेरो अगाडि यो कसरी गर्ने भनेर प्रदर्शन गर्थे। बुझ्न सजिलो होस् भनेर उसले कुराहरू बिस्तारै बुझाउँछ, र म उसको उदाहरण अनुकरण गर्ने र मेरा जुनियरहरूलाई त्यसैगरी सिकाउने प्रयास गर्छु।

म चिनियाँ भएको कारणले गर्दा मैले काममा कहिल्यै भेदभाव भोगेको छैन। मैले कडा परिश्रम गरेपछि र फोरम्यान बनेपछि, साइट सुपरभाइजर र कम्पनीका अन्य व्यक्तिहरूले मलाई विश्वास गर्न थाले, र मेरो काम अझ सजिलो भयो। अहिले, म जापानी भाषा अझ बढी सिक्न चाहन्छु र मेरो पढ्ने र लेख्ने सीपमा सुधार गर्न चाहन्छु।

जापान शान्त र सुन्दर छ। अन्य देशहरूमा, शहरको आवाज धेरै ठूलो छ।
मलाई लाग्छ जापान बालबालिका हुर्काउनको लागि राम्रो वातावरण हो। म जापानमा काम गरिरहन चाहन्छु र मेरो परिवारलाई यहाँ ल्याउन चाहन्छु।
म अब मेरा दुई छोराहरू (६ र ५ वर्षका) सँग फेसबुक र भिडियो कल मार्फत हरेक दिन सम्पर्कमा रहन्छु।

कम्पनीका सबैजना मप्रति दयालु छन्।
त्यो राम्रो टिमवर्क हो। सबैजना त्यहाँ काम गर्न पाउँदा खुसी छन्, त्यसैले उनीहरूसँग काम गर्न रमाइलो छ।
अध्यक्ष र विभाग प्रमुखहरू प्रायः मसँग कुरा गर्नुहुन्छ। के तपाईंलाई जापानको बानी पर्दैछ? अथवा, तिम्रो काम ठीक छ? वा त्यस्तै केहि।

मेरो हालको लक्ष्य यस वर्षको अन्त्यसम्ममा मेरो ड्राइभिङ लाइसेन्स प्राप्त गर्नु हो।
अनि, केही वर्षमा, म एउटा माज्दा किनेर आफैं गाडी चलाएर काम गर्ने ठाउँमा जान चाहन्छु।

हाई स्कूलबाट स्नातक गरेपछि, मैले एक वर्ष पठाउने एजेन्सीमा जापानी भाषाको कक्षामा भाग लिएँ। तर वास्तवमा, जापान आएपछि,
म मेरो काम र दैनिक जीवनमा जापानी भाषा प्रयोग गर्न सक्षम भएँ।
मेरो हालको लक्ष्य N2 जापानी भाषा परीक्षा पास गर्नु हो। मेरो सोख भनेको पीसी गेम खेल्नु र जापानी मानिसहरूसँग भ्वाइस च्याट प्रयोग गरेर मेरो जापानी भाषा सुधार गर्नु हो।

मेरा हाकिम र वरिष्ठहरूले उत्तम काम गर्छन्। यो शिष्ट र अत्यन्तै सम्पन्न छ। म अझै त्यो गर्न सक्षम छैन, तर म त्यहाँ पुग्नको लागि अध्ययन गर्दैछु।
मेरो कान्छो भाइ पनि चाँडै जापान आउँदैछ। कोरोनाभाइरसको प्रभावका कारण, हामी केही समयदेखि जापान आउन सकेका छैनौं, तर अन्ततः हामी सँगै काम गर्न सक्षम भएका छौं।

काममा, मलाई भेदभाव गरिँदैन किनभने म एक विदेशी हुँ र मलाई जापानी मानिसहरू जस्तै व्यवहार गरिन्छ। तपाईं बिदा पनि लिन सक्नुहुन्छ। कामको विषयवस्तु उस्तै छ। त्यसैले जब म काम गर्छु, मलाई मनदेखि नै जापानी जस्तो लाग्छ।

यहाँ काम गर्दा मलाई मेरा छोराछोरीलाई कलेज पठाउन सजिलो भयो। धेरै धेरै धन्यवाद। त्यसैले म मेरो जापानी भाषा र जागिर सुधार गर्न चाहन्छु ताकि म आफैंले मेरो काम पूरा गर्न सकूँ।

म फेसबुक मेसेन्जर र भिडियो कल मार्फत फिलिपिन्समा रहेको मेरो परिवारसँग सम्पर्कमा रहन्छु। "मलाई थाहा छ तिमीलाई अलि एक्लो महसुस भइरहेको छ, तर बुवाले सक्दो प्रयास गरिरहनुभएको छ, त्यसैले कृपया अझै केही समय पर्खनुहोस्!" उनले भने।

मलाई जापान जाने निर्णय गर्नुको कारण मेरो यहाँ काम गर्ने एक साथी थियो। मैले सुनेको छु कि जापानमा उत्कृष्ट निर्माण प्रविधि छ र जापानीहरू दयालु छन्। त्यसैले मैले पनि जापानमै काम गर्ने निर्णय गरें।

म हाल कागावा प्रिफेक्चरमा बस्छु। धानखेतको परिदृश्य मेरो गृहनगर भियतनामसँग मिल्दोजुल्दो छ। यो धेरै शान्त र आरामदायी छ।

मेरो लक्ष्य भनेको सीप परीक्षण स्तर १ पास गर्नु हो। र, म भियतनामबाट मेरो परिवारलाई कागावा प्रिफेक्चरमा मसँगै बस्न आमन्त्रित गर्न चाहन्छु! (※तपाईंले निर्दिष्ट सीप नम्बर २ को बसोबासको स्थिति प्राप्त गरेपछि, तपाईं आफ्नी श्रीमती र बच्चाहरूलाई जापान ल्याउन र उनीहरूसँग बस्न सक्नुहुन्छ।)

प्राविधिक इन्टर्न तालिमबाट विशिष्ट सीपहरूमा सर्दा मैले गर्न सक्ने कामहरूको दायरा बढेको छ। म ब्लुप्रिन्ट पढ्नमा धेरै राम्रो भएको छु। म पनि ब्लूप्रिन्ट कसरी बनाउने भनेर सिक्न चाहन्छु! हाम्रो बिदाको दिनमा, हामी सबै बाहिर जान्छौं र होक्काइडोमा रमाइलो गर्छौं। पढाइको कुरा गर्दा, फोरम्यानले सोधेमा मलाई जे पनि सिकाउनुहुन्छ, त्यसैले म प्रायः उनलाई प्रश्नहरू सोध्छु, तर उनले साइटमा म कसरी काम गर्छु भनेर अवलोकन गर्छन् र तदनुसार मेरो मूल्याङ्कन गर्छन्, त्यसैले म कम्पनीलाई विश्वास गर्न सक्छु र मनको शान्तिका साथ काम गर्न सक्छु।

मेरा मनपर्ने जापानी खानाहरू याकिनिकु, सुशी र रामेन हुन्।

अब मसँग एउटा विशेष सीप भएकोले, मैले सबैबाट अझ बढी विश्वास प्राप्त गरेको छु। म प्राविधिक इन्टर्न प्रशिक्षार्थी हुँदा जस्तो नभई, मलाई विभिन्न कामहरू दिइन्थ्यो। मलाई आवश्यक परेकोमा म खुसी छु।

काम पछि, म कामसँग सम्बन्धित सामग्री र इन्टरनेट प्रयोग गरेर हरेक दिन एक घण्टा जापानी भाषा अध्ययन गर्छु। जापानी शिल्पकारहरूसँगको कुराकानीबाट पनि म धेरै कुरा सिक्छु।

सुरुमा त मलाई जापानीहरूले फोहोर छुट्याउने तरिका देखेर अचम्म लाग्यो। तर अब म चीजहरू व्यवस्थित राख्ने प्रयास गर्छु। मैले जापानी कार्यशैलीबाट पनि धेरै कुरा सिकें, जस्तै समयनिष्ठ हुनु र स-साना कुराहरू पनि रिपोर्ट गर्नु।

भियतनाममा, वृद्धवृद्धाहरूलाई सम्मान गर्नु सामान्य हो, त्यसैले जब म कसैको कामका औजारहरू बोक्थें, तिनीहरू धेरै खुसी हुन्थे। काममा, मैले मेरो दिमाग धेरै प्रयोग गर्नुपर्छ किनभने मैले धेरै गणना गर्नुपर्छ। घर पुगेपछि कहिलेकाहीँ म कामको बारेमा सोच्छु, तर मेरा छात्रावासका साथीहरूले मलाई मद्दत गर्छन्, त्यसैले यो ठूलो कुरा होइन। । अब म मेरो कामको बारेमा थप जान्न चाहन्छु!

पैसा बचत गर्न म आफ्नै कपाल रंगाउँछु। भियतनाममा मेरो परिवारले बनाएका हस्तनिर्मित मास्कहरू म धेरै मन पराउँछु। मेरा साथीहरूको समूह बढ्दै छ र म साप्पोरोमा रमाइलो गर्दैछु। हामी फरक-फरक राष्ट्रियताका भए पनि, हामी सबै साप्पोरो स्टेशनमा भेला हुन्छौं।