ពី ជនបរទេស ជាន់ ខ្ពស់ ធ្វើការ ក្នុង ក្រុមហ៊ុន សំណង់
រឿងមួយ។

នៅកន្លែងធ្វើការ ខ្ញុំមិនរើសអើងទេ ព្រោះខ្ញុំជាជនបរទេស ហើយត្រូវបានគេចាត់ទុកដូចជនជាតិជប៉ុនដែរ។ អ្នកក៏អាចសម្រាកបានដែរ។ ខ្លឹមសារនៃការងារគឺដូចគ្នា។ ដូច្នេះ ពេល ខ្ញុំ ធ្វើ ការ ខ្ញុំ មាន អារម្មណ៍ ថា ខ្ញុំ ជា ជនជាតិ ជប៉ុន។

ធ្វើការនៅទីនេះបានអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំបញ្ជូនកូនរបស់ខ្ញុំទៅមហាវិទ្យាល័យ។ សូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំចង់ធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវភាសាជប៉ុននិងការងាររបស់ខ្ញុំដើម្បីឱ្យខ្ញុំអាចបញ្ចប់ការងាររបស់ខ្ញុំដោយខ្លួនឯង។

ខ្ញុំរក្សាទំនាក់ទំនងជាមួយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំនៅប្រទេសហ្វីលីពីនតាមរយៈ Facebook Messenger និងការហៅជាវីដេអូ។ "ខ្ញុំដឹងថាវាឯកាបន្តិចសម្រាប់អ្នក ប៉ុន្តែប៉ាកំពុងព្យាយាមឱ្យអស់ពីសមត្ថភាព ដូច្នេះសូមរង់ចាំបន្តិចទៀត!" គាត់បាននិយាយថា។

អ្វី ដែល ធ្វើ ឱ្យ ខ្ញុំ សម្រេច ចិត្ត ទៅ ប្រទេស ជប៉ុន គឺ មិត្ត ភក្តិ របស់ ខ្ញុំ ដែល ធ្វើ ការ នៅ ទី នេះ។ ខ្ញុំបានលឺថាប្រទេសជប៉ុនមានបច្ចេកវិទ្យាសំណង់ដ៏ល្អ ហើយប្រជាជនជប៉ុនមានចិត្តល្អ។ ដូច្នេះខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តទៅធ្វើការនៅប្រទេសជប៉ុន។

បច្ចុប្បន្នខ្ញុំរស់នៅក្នុងខេត្ត Kagawa ។ ទេសភាពវាលស្រែស្រដៀងនឹងស្រុកកំណើតខ្ញុំគឺវៀតណាម។ វា ស្ងាត់ ណាស់ និង សម្រាក កាយ។

គោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺដើម្បីប្រលងយកជំនាញកម្រិត 1។ ហើយខ្ញុំចង់អញ្ជើញគ្រួសាររបស់ខ្ញុំពីប្រទេសវៀតណាមមករស់នៅជាមួយខ្ញុំនៅខេត្ត Kagawa! (※នៅពេលដែលអ្នកទទួលបានឋានៈជំនាញលេខ 2 នៃការស្នាក់នៅ អ្នកអាចនាំប្រពន្ធ និងកូនរបស់អ្នកទៅប្រទេសជប៉ុន ហើយរស់នៅជាមួយពួកគេ។)

ជួរនៃការងារដែលខ្ញុំអាចធ្វើបានបានកើនឡើងចាប់តាំងពីខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរពីការបណ្តុះបណ្តាលផ្នែកបច្ចេកទេសទៅជំនាញជាក់លាក់។ ខ្ញុំពូកែអានប្លង់មេ។ ខ្ញុំចង់រៀនគូរប្លង់ដែរ! នៅថ្ងៃសម្រាក ពួកយើងទាំងអស់គ្នាចេញទៅកម្សាន្តនៅកោះហុកកៃដូ។ ពេលចូលរៀន មេការនឹងបង្រៀនខ្ញុំអ្វីទាំងអស់ បើខ្ញុំសួរគាត់ ដូច្នេះខ្ញុំតែងតែសួរគាត់សំណួរ ប៉ុន្តែគាត់សង្កេតមើលពីរបៀបដែលខ្ញុំធ្វើការនៅកន្លែង និងវាយតម្លៃខ្ញុំតាមនោះ ទើបខ្ញុំជឿជាក់លើក្រុមហ៊ុន និងធ្វើការដោយភាពស្ងប់ស្ងាត់។

អាហារជប៉ុនដែលខ្ញុំចូលចិត្តគឺ យ៉ាគីនីគុ ស៊ូស៊ី និងរ៉ាមេន។

ពេល នេះ ខ្ញុំ មាន ជំនាញ ជាក់លាក់ មួយ ខ្ញុំ ទទួល បាន ការ ទុក ចិត្ត កាន់ តែ ច្រើន ពី អ្នក រាល់ គ្នា។ មិនដូចពេលដែលខ្ញុំជាអ្នកហាត់ការផ្នែកបច្ចេកទេសទេ ខ្ញុំត្រូវបានគេផ្តល់ការងារផ្សេងៗគ្នា។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តដែលខ្ញុំត្រូវការ។

ក្រោយ ពី ធ្វើ ការ ខ្ញុំ ចំណាយ ពេល មួយ ម៉ោង ជា រៀង រាល់ ថ្ងៃ ដើម្បី សិក្សា ភាសា ជប៉ុន ដោយ ប្រើ សម្ភារ ទាក់ទង នឹង ការងារ និង អ៊ីនធឺណិត។ ខ្ញុំក៏រៀនបានច្រើនពីការសន្ទនាជាមួយសិប្បករជប៉ុន។

ដំបូង ឡើយ ខ្ញុំ មាន ការ ភ្ញាក់ ផ្អើល ចំពោះ របៀប ដែល ប្រជាជន ជប៉ុន ញែក សំរាម ចេញ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវ នេះ ខ្ញុំ ព្យាយាម រក្សា អ្វីៗ ឱ្យ មាន របៀប រៀបរយ។ ខ្ញុំ ក៏ បាន រៀន ច្រើន ពី ស្ទីល ការងារ របស់ ជប៉ុន ដែរ ដូចជា ការ កំណត់ ពេល វេលា និង ការ រាយការណ៍ សូម្បី តែ រឿង តូចតាច។

នៅប្រទេសវៀតណាម ការគោរពអ្នកចាស់ទុំជារឿងធម្មតា ដូច្នេះនៅពេលដែលខ្ញុំកាន់ឧបករណ៍ការងាររបស់នរណាម្នាក់ ពួកគេសប្បាយចិត្តណាស់។ នៅកន្លែងធ្វើការ ខ្ញុំត្រូវប្រើខួរក្បាលច្រើន ព្រោះខ្ញុំត្រូវធ្វើការគណនាច្រើន។ ពេល ខ្លះ ខ្ញុំ គិត អំពី ការងារ បន្ទាប់ ពី ខ្ញុំ មក ដល់ ផ្ទះ ប៉ុន្តែ មិត្ត រួម បន្ទប់ ជួយ ខ្ញុំ ចេញ ដូច្នេះ វា មិន មែន ជា រឿង ធំ ទេ។ . ឥឡូវនេះខ្ញុំចង់ស្វែងយល់បន្ថែមអំពីការងាររបស់ខ្ញុំ!

ខ្ញុំ លាប សក់ ខ្លួនឯង ដើម្បី សន្សំ លុយ។ ខ្ញុំទុករបាំងមុខធ្វើដោយដៃដែលផលិតសម្រាប់ខ្ញុំដោយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំនៅប្រទេសវៀតណាម។ រង្វង់មិត្តភ័ក្តិរបស់ខ្ញុំកំពុងកើនឡើង ហើយខ្ញុំកំពុងសប្បាយនៅ Sapporo ។ ទោះបីជាយើងមកពីជាតិសាសន៍ផ្សេងគ្នាក៏ដោយ យើងទាំងអស់គ្នាប្រមូលផ្តុំនៅស្ថានីយ៍ Sapporo ។