ពី ជនបរទេស ជាន់ ខ្ពស់ ធ្វើការ ក្នុង ក្រុមហ៊ុន សំណង់
រឿងមួយ។

ខ្ញុំ បាន ធ្វើ ការ ជា ជាង លាប ថ្នាំ តាំង ពី ខ្ញុំ មាន អាយុ ១៧ ឆ្នាំ។ នៅពេលខ្ញុំនៅប្រទេសចិន ខ្ញុំបានលឺថាប្រទេសជប៉ុនមានបច្ចេកវិទ្យាសំណង់ជឿនលឿន ដូច្នេះខ្ញុំចង់មានបទពិសោធន៍ និងធ្វើវាដោយខ្លួនឯង ទើបខ្ញុំមកប្រទេសជប៉ុន។ នៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅទីនោះ ខ្ញុំបានដឹងថាឧបករណ៍ និងសម្ភារៈប្រើប្រាស់គឺខុសពីឧបករណ៍នៅក្នុងប្រទេសចិន ដែលជាបទពិសោធន៍សិក្សា។

នាយកប្រតិបត្តិគឺពិតជាបុរសល្អម្នាក់ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាគាត់យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្ញុំ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការរាតត្បាតនៃជំងឺកូវីដ-១៩ ពួកគេបានផ្តល់ឱ្យយើងនូវរបាំង និងថ្នាំសំលាប់មេរោគ ហើយបានធ្វើឱ្យប្រាកដថាយើងត្រូវបានគេជូនដំណឹងយ៉ាងល្អអំពីសុខភាពរបស់យើង ដែលមានប្រយោជន៍ខ្លាំងណាស់។ អរគុណចំពោះបញ្ហានេះ ខ្ញុំមិនដែលឆ្លងមេរោគកូរ៉ូណាទេ។

ជារៀងរាល់ឆ្នាំ យើងទទួលយកសិក្ខាកាមបច្ចេកទេសវ័យក្មេងមកពីប្រទេសចិន និងឥណ្ឌូនេស៊ី ដូច្នេះយើងប្រឹងប្រែងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើជាគំរូដ៏ល្អសម្រាប់ពួកគេ។ បើ ខ្ញុំ អាច ផ្តល់ ដំបូន្មាន ខ្លះ ដល់ អ្នក ដែល មក ប្រទេស ជប៉ុន គឺ ត្រូវ រៀន ភាសា ជប៉ុន បន្តិច។ ប្រសិនបើអ្នកបន្តធ្វើការយ៉ាងលំបាកនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន អ្នកប្រាកដជាត្រូវបានគេទទួលស្គាល់។ សូមសំណាងល្អ!

មូលហេតុមួយដែលខ្ញុំធ្វើការនៅកន្លែងធ្វើការបច្ចុប្បន្នរបស់ខ្ញុំជាយូរណាស់មកហើយ គឺដោយសារមនុស្សចាស់ដែលបង្រៀនខ្ញុំពីការងារនោះមានចិត្តល្អ។ នៅក្នុងក្រុមហ៊ុនសំណង់របស់ចិន ពេលខ្លះកម្មករស្រែក ឬស្រែកនៅពេលបង្រៀនអ្នកដទៃពីរបៀបធ្វើការងាររបស់ពួកគេ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះមិនមែនជាករណីនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុននោះទេ មនុស្សមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ ហើយវាងាយស្រួលក្នុងការធ្វើការជាមួយពួកគេ។

ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំមានសំណាងដែលខ្ញុំអាចយល់បានប្រហែលអត្ថន័យ ព្រោះកានជីត្រូវបានប្រើប្រាស់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន។ ជាពិសេសនៅក្នុងឧស្សាហកម្មសំណង់ មានសញ្ញាសម្គាល់នៅកន្លែងសំណង់ដែលនិយាយថា "សុវត្ថិភាពមុន" និង "គ្រោះថ្នាក់" ដូច្នេះប្រជាពលរដ្ឋដឹងថាពួកគេត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ននៅកន្លែងណា។ ខ្ញុំ មាន អំណរគុណ ដែល កានជី មាន ដើម្បី ជួយ ខ្ញុំ ធ្វើ ការ ដោយ សុវត្ថិភាព។

ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់គាត់ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់នៅពេលដែលគាត់ទទួលបានពានរង្វាន់កម្មករសំណង់បរទេសឆ្នើមក្នុង ឆ្នាំ 2020 ។ លើស ពី នេះ ទៅ ទៀត នៅ ឆ្នាំ ២០២២ ខ្ញុំ នឹង ក្លាយ ជា មនុស្ស ទី ២ ក្នុង ប្រទេស ដែល ក្លាយ ជា កម្មករ ជំនាញ លេខ ២ ។ នេះក៏នឹងអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកអញ្ជើញគ្រួសាររបស់អ្នកទៅប្រទេសជប៉ុនផងដែរ។ នេះ អាច ធ្វើ ទៅ បាន ដោយ សារ តែ ការ គាំទ្រ ពី ក្រុមហ៊ុន។ ខ្ញុំពិតជាកោតសរសើរចំពោះវា។

មនុស្សនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនពិតជាមានចិត្តល្អចំពោះខ្ញុំ។ មានពេលមួយ នៅពេលដែលសមាជិកគ្រួសាររបស់ខ្ញុំនៅប្រទេសចិនបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ អនុប្រធានបាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំថា "ប្រសិនបើអ្នកធ្លាប់មានបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុ សូមប្រាប់ពួកយើងឱ្យដឹង ហើយយើងនឹងឱ្យអ្នកខ្ចីលុយខ្លះ" ។ ខ្ញុំ មាន អំណរគុណ យ៉ាង ខ្លាំង។

គាត់បានក្លាយជាបុគ្គលិកដែលមានជំនាញជាក់លាក់ (ជំនាញជាក់លាក់ប្រភេទ ទី 2) ដូច្នេះគាត់អាចអញ្ជើញប្រពន្ធរបស់គាត់ កូនប្រុសអាយុ 10​ ​ឆ្នាំ និងកូនស្រីអាយុ 18 ឆ្នាំទៅរស់នៅជាមួយគាត់នៅប្រទេសជប៉ុន។ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំតែងតែចង់ទៅរស់នៅប្រទេសជប៉ុន ដូច្នេះហើយ ទីបំផុតក្តីសុបិននេះបានក្លាយជាការពិត។

ការងាររបស់ខ្ញុំគឺសប្បាយណាស់។ អ្វី ដែល ខ្ញុំ ខំ ប្រឹង ធ្វើ នៅ ពេល នេះ គឺ ការ ទទួល បាន ប័ណ្ណ បើកបរ រថយន្ត ធំ របស់ ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ បាន ប្រឡង ជាប់ អាជ្ញាប័ណ្ណ យានយន្ដ ខ្នាត មធ្យម នៅ ពេល សាកល្បង លើក ដំបូង ហើយ ទទួល បាន ៩៦ ពិន្ទុ ក្នុង ចំណោម ១០០ ។ ខ្ញុំនឹងព្យាយាមឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីឆ្លងកាត់វានៅលើការព្យាយាមម្តងទៀតជាលើកដំបូង!

សមាជិក ជាន់ ខ្ពស់ របស់ ក្រុមហ៊ុន សុទ្ធ តែ ជា អ្នក ជំនាញ ខាង បូម បេតុង។ នៅពេលខ្ញុំមកប្រទេសជប៉ុនដំបូង ចាស់ៗរបស់ខ្ញុំបានជួយខ្ញុំក្នុងការងារលំបាក។ ក្នុងឱកាសផ្សេងទៀត ពួកគេថែមទាំងបានជួយខ្ញុំក្នុងកិច្ចការដ៏លំបាកទៀតផង។ ខ្ញុំបានរំជួលចិត្តដោយសេចក្តីសប្បុរសរបស់គាត់។

ខ្ញុំបានជ្រើសរើសការបូមបេតុងនៅក្នុងឧស្សាហកម្មសំណង់ព្រោះការងារដែលពាក់ព័ន្ធគឺគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានសមិទ្ធិផលដ៏អស្ចារ្យមួយ នៅពេលដែលខ្ញុំកំពុងដំណើរការម៉ាស៊ីនបូមទឹក និងម៉ាស៊ីន។ ភាពទាក់ទាញមួយនៃការងារនេះគឺនៅពេលដែលអ្នករៀនជំនាញថ្មី អ្នកនឹងអាចធ្វើការងារថ្មី ធ្វើឱ្យការងាររបស់អ្នកកាន់តែរីករាយ។

ខ្ញុំទទួលបានស្ថានភាពស្នាក់នៅរបស់កម្មករជំនាញលេខ 2 ដើម្បីនាំគ្រួសាររបស់ខ្ញុំពីប្រទេសចិនទៅកាន់ប្រទេសជប៉ុន។ ខ្ញុំមានកូនតូចៗពីរនាក់ ហើយគោលដៅបច្ចុប្បន្នរបស់ខ្ញុំគឺរស់នៅជាមួយពួកគេ ដូច្នេះខ្ញុំចង់ឱ្យវាកើតឡើងឆាប់ៗ។

ខ្ញុំ មាន ប្រពន្ធ កូន នៅ ប្រទេស ចិន ហើយ ខ្ញុំ មក ជប៉ុន ដើម្បី លើក កម្ពស់ ជីវភាព គ្រួសារ ខ្ញុំ។ កូនប្រុសខ្ញុំនៅក្មេងពេលគាត់មកជប៉ុន ប៉ុន្តែឥឡូវគាត់ជាសិស្សវិទ្យាល័យ ហើយខំប្រឹងរៀនដើម្បីប្រលងចូល។ ពេល នេះ ខ្ញុំ បាន ទទួល លក្ខខណ្ឌ ជំនាញ លេខ ២ ខ្ញុំ សប្បាយ ចិត្ត ដែល ឥឡូវ ខ្ញុំ អាច រស់ នៅ ប្រទេស ជប៉ុន ជាមួយ គ្រួសារ នៅ ប្រទេស ចិន។

សូមអរគុណចំពោះការងារដែលសហការីជាន់ខ្ពស់របស់ខ្ញុំបានបង្រៀនខ្ញុំ ឥឡូវនេះខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីទាំងអស់។ នៅពេលខ្ញុំចូលក្រុមហ៊ុនដំបូង សហសេវិកជាន់ខ្ពស់របស់ខ្ញុំនឹងឱ្យខ្ញុំឈរក្បែរគាត់ ហើយបង្ហាញពីរបៀបធ្វើវានៅចំពោះមុខខ្ញុំ។ គាត់ពន្យល់បន្តិចម្តងៗ ដើម្បីងាយស្រួលយល់ ហើយខ្ញុំព្យាយាមយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់គាត់ ហើយបង្រៀនក្មេងៗរបស់ខ្ញុំតាមរបៀបដូចគ្នា។

ខ្ញុំមិនដែលជួបប្រទះការរើសអើងនៅកន្លែងធ្វើការទេ ព្រោះខ្ញុំជាជនជាតិចិន។ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានប្រឹងប្រែងធ្វើការ និងក្លាយជាមេការ អ្នកគ្រប់គ្រងគេហទំព័រ និងអ្នកផ្សេងទៀតនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនចាប់ផ្តើមជឿជាក់លើខ្ញុំ ហើយការងាររបស់ខ្ញុំក៏កាន់តែងាយស្រួល។ ពេលនេះខ្ញុំចង់សិក្សាភាសាជប៉ុនបន្ថែម និងបង្កើនជំនាញអាន និងសរសេររបស់ខ្ញុំ។

ប្រទេសជប៉ុនមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងស្រស់ស្អាត។ នៅ ប្រទេស ផ្សេង ទៀត សំឡេង ទីក្រុង គឺ ខ្លាំង ណាស់ ។
ខ្ញុំ គិត ថា ជប៉ុន ជា បរិយាកាស ល្អ ក្នុង ការ ចិញ្ចឹម កូន។ ខ្ញុំចង់បន្តធ្វើការនៅប្រទេសជប៉ុន ហើយនាំគ្រួសារមកទីនេះ។
ឥឡូវនេះខ្ញុំរក្សាទំនាក់ទំនងជាមួយកូនប្រុសពីរនាក់របស់ខ្ញុំ (អាយុ 6 និង 5 ឆ្នាំ) ជារៀងរាល់ថ្ងៃតាមរយៈ Facebook និងការហៅជាវីដេអូ។

អ្នក រាល់ គ្នា នៅ ក្រុមហ៊ុន មាន ចិត្ត ល្អ ចំពោះ ខ្ញុំ។
នោះ ជា ការ ធ្វើ ការ ជា ក្រុម ល្អ ។ គ្រប់គ្នារីករាយក្នុងការធ្វើការនៅទីនោះ ដូច្នេះហើយ វាពិតជារីករាយក្នុងការធ្វើការជាមួយពួកគេ។
ប្រធាន និង ប្រធាន នាយកដ្ឋាន តែងតែ និយាយ ជាមួយ ខ្ញុំ។ ធ្លាប់ទៅជប៉ុនហើយឬនៅ? ឬការងាររបស់អ្នកមិនអីទេ? ឬអ្វីមួយដូចនោះ។

គោលដៅបច្ចុប្បន្នរបស់ខ្ញុំគឺដើម្បីទទួលបានប័ណ្ណបើកបររបស់ខ្ញុំនៅចុងឆ្នាំនេះ។
បន្ទាប់មកពីរបីឆ្នាំទៀត ខ្ញុំចង់ទិញរថយន្ត Mazda ហើយបើកឡានទៅកន្លែងធ្វើការ។

បន្ទាប់ ពី រៀន ចប់ វិទ្យាល័យ ខ្ញុំ បាន ចូល រៀន ថ្នាក់ ភាសា ជប៉ុន នៅ ភ្នាក់ងារ បញ្ជូន មួយ ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែតាមពិតទៅ បន្ទាប់ពីមកជប៉ុន
ខ្ញុំ អាច ប្រើ ភាសា ជប៉ុន តាម រយៈ ការងារ និង ជីវិត ប្រចាំ ថ្ងៃ។
គោលដៅបច្ចុប្បន្នរបស់ខ្ញុំគឺប្រឡងជាប់ N2 ភាសាជប៉ុន។ ចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំគឺការលេងហ្គេមកុំព្យូទ័រ និងប្រើប្រាស់ការជជែកជាសំឡេងជាមួយប្រជាជនជប៉ុន ដើម្បីកែលម្អភាសាជប៉ុនរបស់ខ្ញុំ។

ចៅហ្វាយ និងមនុស្សចាស់របស់ខ្ញុំធ្វើការងារល្អឥតខ្ចោះ។ វា គួរ សម និង បញ្ចប់ យ៉ាង ខ្ពស់ ។ ខ្ញុំ មិន ទាន់ អាច ធ្វើ បាន ទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ កំពុង សិក្សា ដើម្បី ទៅ ដល់ ទីនោះ។
ប្អូន ប្រុស របស់ ខ្ញុំ ក៏ នឹង ទៅ ប្រទេស ជប៉ុន ឆាប់ៗ នេះ ដែរ។ ដោយសារឥទ្ធិពលនៃមេរោគ កូវីដ-១៩ យើងមិនអាចមកជប៉ុនមួយរយៈទេ ប៉ុន្តែទីបំផុតយើងអាចធ្វើការជាមួយគ្នាបាន។

នៅកន្លែងធ្វើការ ខ្ញុំមិនរើសអើងទេ ព្រោះខ្ញុំជាជនបរទេស ហើយត្រូវបានគេចាត់ទុកដូចជនជាតិជប៉ុនដែរ។ អ្នកក៏អាចសម្រាកបានដែរ។ ខ្លឹមសារនៃការងារគឺដូចគ្នា។ ដូច្នេះ ពេល ខ្ញុំ ធ្វើ ការ ខ្ញុំ មាន អារម្មណ៍ ថា ខ្ញុំ ជា ជនជាតិ ជប៉ុន។

ធ្វើការនៅទីនេះបានអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំបញ្ជូនកូនរបស់ខ្ញុំទៅមហាវិទ្យាល័យ។ សូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំចង់ធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវភាសាជប៉ុននិងការងាររបស់ខ្ញុំដើម្បីឱ្យខ្ញុំអាចបញ្ចប់ការងាររបស់ខ្ញុំដោយខ្លួនឯង។

ខ្ញុំរក្សាទំនាក់ទំនងជាមួយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំនៅប្រទេសហ្វីលីពីនតាមរយៈ Facebook Messenger និងការហៅជាវីដេអូ។ "ខ្ញុំដឹងថាវាឯកាបន្តិចសម្រាប់អ្នក ប៉ុន្តែប៉ាកំពុងព្យាយាមឱ្យអស់ពីសមត្ថភាព ដូច្នេះសូមរង់ចាំបន្តិចទៀត!" គាត់បាននិយាយថា។

អ្វី ដែល ធ្វើ ឱ្យ ខ្ញុំ សម្រេច ចិត្ត ទៅ ប្រទេស ជប៉ុន គឺ មិត្ត ភក្តិ របស់ ខ្ញុំ ដែល ធ្វើ ការ នៅ ទី នេះ។ ខ្ញុំបានលឺថាប្រទេសជប៉ុនមានបច្ចេកវិទ្យាសំណង់ដ៏ល្អ ហើយប្រជាជនជប៉ុនមានចិត្តល្អ។ ដូច្នេះខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តទៅធ្វើការនៅប្រទេសជប៉ុន។

បច្ចុប្បន្នខ្ញុំរស់នៅក្នុងខេត្ត Kagawa ។ ទេសភាពវាលស្រែស្រដៀងនឹងស្រុកកំណើតខ្ញុំគឺវៀតណាម។ វា ស្ងាត់ ណាស់ និង សម្រាក កាយ។

គោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺដើម្បីប្រលងយកជំនាញកម្រិត 1។ ហើយខ្ញុំចង់អញ្ជើញគ្រួសាររបស់ខ្ញុំពីប្រទេសវៀតណាមមករស់នៅជាមួយខ្ញុំនៅខេត្ត Kagawa! (※នៅពេលដែលអ្នកទទួលបានឋានៈជំនាញលេខ 2 នៃការស្នាក់នៅ អ្នកអាចនាំប្រពន្ធ និងកូនរបស់អ្នកទៅប្រទេសជប៉ុន ហើយរស់នៅជាមួយពួកគេ។)

ជួរនៃការងារដែលខ្ញុំអាចធ្វើបានបានកើនឡើងចាប់តាំងពីខ្ញុំបានផ្លាស់ប្តូរពីការបណ្តុះបណ្តាលផ្នែកបច្ចេកទេសទៅជំនាញជាក់លាក់។ ខ្ញុំពូកែអានប្លង់មេ។ ខ្ញុំចង់រៀនគូរប្លង់ដែរ! នៅថ្ងៃសម្រាក ពួកយើងទាំងអស់គ្នាចេញទៅកម្សាន្តនៅកោះហុកកៃដូ។ ពេលចូលរៀន មេការនឹងបង្រៀនខ្ញុំអ្វីទាំងអស់ បើខ្ញុំសួរគាត់ ដូច្នេះខ្ញុំតែងតែសួរគាត់សំណួរ ប៉ុន្តែគាត់សង្កេតមើលពីរបៀបដែលខ្ញុំធ្វើការនៅកន្លែង និងវាយតម្លៃខ្ញុំតាមនោះ ទើបខ្ញុំជឿជាក់លើក្រុមហ៊ុន និងធ្វើការដោយភាពស្ងប់ស្ងាត់។

អាហារជប៉ុនដែលខ្ញុំចូលចិត្តគឺ យ៉ាគីនីគុ ស៊ូស៊ី និងរ៉ាមេន។

ពេល នេះ ខ្ញុំ មាន ជំនាញ ជាក់លាក់ មួយ ខ្ញុំ ទទួល បាន ការ ទុក ចិត្ត កាន់ តែ ច្រើន ពី អ្នក រាល់ គ្នា។ មិនដូចពេលដែលខ្ញុំជាអ្នកហាត់ការផ្នែកបច្ចេកទេសទេ ខ្ញុំត្រូវបានគេផ្តល់ការងារផ្សេងៗគ្នា។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តដែលខ្ញុំត្រូវការ។

ក្រោយ ពី ធ្វើ ការ ខ្ញុំ ចំណាយ ពេល មួយ ម៉ោង ជា រៀង រាល់ ថ្ងៃ ដើម្បី សិក្សា ភាសា ជប៉ុន ដោយ ប្រើ សម្ភារ ទាក់ទង នឹង ការងារ និង អ៊ីនធឺណិត។ ខ្ញុំក៏រៀនបានច្រើនពីការសន្ទនាជាមួយសិប្បករជប៉ុន។

ដំបូង ឡើយ ខ្ញុំ មាន ការ ភ្ញាក់ ផ្អើល ចំពោះ របៀប ដែល ប្រជាជន ជប៉ុន ញែក សំរាម ចេញ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវ នេះ ខ្ញុំ ព្យាយាម រក្សា អ្វីៗ ឱ្យ មាន របៀប រៀបរយ។ ខ្ញុំ ក៏ បាន រៀន ច្រើន ពី ស្ទីល ការងារ របស់ ជប៉ុន ដែរ ដូចជា ការ កំណត់ ពេល វេលា និង ការ រាយការណ៍ សូម្បី តែ រឿង តូចតាច។

នៅប្រទេសវៀតណាម ការគោរពអ្នកចាស់ទុំជារឿងធម្មតា ដូច្នេះនៅពេលដែលខ្ញុំកាន់ឧបករណ៍ការងាររបស់នរណាម្នាក់ ពួកគេសប្បាយចិត្តណាស់។ នៅកន្លែងធ្វើការ ខ្ញុំត្រូវប្រើខួរក្បាលច្រើន ព្រោះខ្ញុំត្រូវធ្វើការគណនាច្រើន។ ពេល ខ្លះ ខ្ញុំ គិត អំពី ការងារ បន្ទាប់ ពី ខ្ញុំ មក ដល់ ផ្ទះ ប៉ុន្តែ មិត្ត រួម បន្ទប់ ជួយ ខ្ញុំ ចេញ ដូច្នេះ វា មិន មែន ជា រឿង ធំ ទេ។ . ឥឡូវនេះខ្ញុំចង់ស្វែងយល់បន្ថែមអំពីការងាររបស់ខ្ញុំ!

ខ្ញុំ លាប សក់ ខ្លួនឯង ដើម្បី សន្សំ លុយ។ ខ្ញុំទុករបាំងមុខធ្វើដោយដៃដែលផលិតសម្រាប់ខ្ញុំដោយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំនៅប្រទេសវៀតណាម។ រង្វង់មិត្តភ័ក្តិរបស់ខ្ញុំកំពុងកើនឡើង ហើយខ្ញុំកំពុងសប្បាយនៅ Sapporo ។ ទោះបីជាយើងមកពីជាតិសាសន៍ផ្សេងគ្នាក៏ដោយ យើងទាំងអស់គ្នាប្រមូលផ្តុំនៅស្ថានីយ៍ Sapporo ។